خاطرات تخریب چی گردان تخریب لشکر ۵۷ لرستان
تصمیم بر این شد که چند نفر از رزمندگان شهادت طلب، جان خود را به خطر انداخته و برای انهدام آن اقدام کنند. آنها با هدف انهدام سنگر به طرف دشمن حرکت کردند و نوع عملیات آنان به روش جنگ چریکی و حرکت و دویدن با سرعت و استفاده از خیزهای «پنج ثانیه» بود.
به گزارش گروه حماسه و مقاومت هوران – باز کردن میدان مین در هر عملیات به ویژه در تاریکی شب کار سخت وخطرناکی بود که به عهده نیروهای واحد تخریب گذاشته شده بود. به قول معروف اولین اشتباه آنان آخرین اشتباهشان بود. اگر مین منفجر می‌شد لااقل دست و پا و چشمشان از دست می‌رفت، یا شهید می‌شدند. آنها وظیفه داشتند پس از انجام مأموریت و باز کردن معبر در شب عملیات و در صورت نیاز، روزهای بعد از انجام عملیات باقی مانده میدان مین را پاکسازی کنند اما در شب عملیات بعد از باز کردن میدان مین و شروع عملیات می‌توانستند به عقب برگردند تا برای عملیات و مأموریت بعدی آماده شوند.
تخریب چی در گردان تخریب لشکر ۵۷ (لرستان) که به «واحد ایثار» معروف شده بودند، در بیشتر مواقع پس از خنثی کردن میادین مین، در ادامه عملیات هم شرکت کرده و به سایر رزمندگان کمک می‌کردند. در عملیات «فتح۵»برای آزاد سازی شهر «ماؤوت» عراق هم چنین شد. یکی از نیروهای واحد تخریب نوجوانی بسیج به نام «مرتضی آقایی» اهل روستای دارایی خرم آباد بود. او در وصیتنامه خود نوشته بود «خدایا من آرزوی شهادت دارم و از تو می‌خواهم شهادتم را به وسیله اصابت تیر به قلبم که برای امام حسین (ع) می‌تپد قرار دهی تا شرمنده او نباشم و قلبم فدای قلب حسین (ع) شود». پس از عملیات از تیم تخریب خواسته شد که به مقر خود بازگردند؛ اما آنها سلاح برداشته و به همراه گردان در ادامه عملیات شرکت کردند.
سه نفر از نیروهای دشمن که در یک سنگر محکم بتونی مخفی شده بودند، چند نفر از رزمندگان را مجروح و شهید کردند. این سنگر موقعیت استراتژیکی و مهمی در منطقه داشت و با مهندسی نظامی مناسبی ساخته شده بود. اسلحه «آرپی جی» و تیربار ما هم با توجه به فاصله زیاد، در آن اثر نمی‌کرد و سلاحی با بُرد قدرت بیشتر هم در اختیار رزمندگان نبود. بنابر این باید با پذیرش خطرشهید شدن جلوتر از نیروها پیشروی می کردند. در نهایت تصمیم بر این شد که چند نفر از رزمندگان شهادت طلب، خود را به خطر انداخته و برای انهدام آن اقدام کنند. از جمله افراد داوطلب، احمد قاسم زاده و مرتضی آقایی بودند. آنها با هدف انهدام سنگر به طرف دشمن حرکت کردند و نوع عملیات آنان به روش جنگ چریکی و حرکت و دویدن با سرعت و استفاده از خیزهای «پنج ثانیه» بود.
درآخرین لحظاتی که مرتضی آقایی خود را به نزدیکترین فاصله به سنگر دشمن رسانده بود تیر دشمن به سینه‌اش اصابت کرد و او به آرزویش رسید. پس از او احمد قاسم‌زاده خود را به آن سنگر رساند و با پرتاب نارنجک آن را منهدم کرد و نفرات داخل آن به هلاکت رسیدند.
