صف آرایی پشت دروازه‌های ایران!

صف آرایی نظامی آمریکا در ۲۰۰ کیلومتری ایران

شورای امنیت ملی آمریکا اعلام کرد که واشنگتن نمی‌تواند پیش بینی کند که ایران چه در سر دارد. بر همین اساس، آمریکا نیروی نظامی بیشتری را برای مقابله با محور مقاومت اعزام کرده است. حجم گسیل ادوات در تاریخ کم سابقه است.
 محور مقاومت هوران – ساختاری تحت عنوان گروه ضربت یا ناوگروه ضربت (Carrier Strike Group به اختصار : CSG) در نیروی دریایی آمریکا ایجاد شده است تا ارتش این کشور به وسیله آن در منازعات جهانی مداخله می‌کند.

مرکزیت این تشکیلات نظامی با یکی از ۱۱ ناو هوپیمابر به عنوان نماد قدرت آمریکا است. آمریکا دارای ۱۱ گروه ضربت (CSG) است. ۱۰ گروه ضربت در آمریکا و یک گروه ضربت نیز به دلیل اهمیت حیاتی اقیانوس آرام و مناطق مجاور چین برای واشنگتن در ژاپن مستقر است.

گروه ضربت به مثابه پایگاه نظامی متحرک آمریکا در آب‌های جهان است و از نظر کمی و کیفی، می‌تواند در فهرست ۲۰ کشور و قدرت برتر هوایی جهان قرار بگیرد.

ساختار گروه ضربت شامل یک ناو هواپیمابر، یک رزمناو، چهار الی شش ناوشکن، یک زیردریایی، یک کشتی پشتیبانی، حدود ۷۵ هواگرد نظامی و ۷۵۰۰ ملوان و تفنگدار است. نام گروه ضربت همان نام ناوهواپیمابری است که در مرکزیت گروه قرار دارد. معمولاً ناوهای هواپیمابر در آمریکا به نام روسای جمهور این کشور است.

صف آرایی پشت دروازه‌های ایران!

طبق آخرین به روزرسانی استقرار ناوگان دریایی آمریکا در جهان، ناو هواپیمابر تئودور روزولت (USS Theodore Roosevelt) با کد (CVN-۷۱) و گروه ضربت آبراهام لینکلن (USS Abraham Lincoln) با کد (CVN-۷۲) در دریای عمان مستقر شده‌اند.

رزمناو «USS Daniel Inouye» و ناوشکن‌های «USS Halsey» و «USS John McCain» همراه روزولت هستند. رزمناو «USS Frank Petersen» و ناوشکن‌های «USS Spruance» و «USSO’Kane» همراه لینکلن هستند.

ناو هواپیمابر روزولت شامل چهار اسکادران جنگنده بوئینگ F/A-۱۸ سوپرهورنت، اسکادران جنگ الکترونیک جنگنده EA-۱۸G، یک اسکادران فرماندهی و کنترل هوابرد هواپیمای E-۲D گرومن، یک اسکادران لجستیک هواپیمای C-۲A، یک اسکادران به اصطلاح تهاجم دریایی هلیکوپتر MH-۶۰R Sea Hawk و یک اسکادران رزم دریایی هلیکوپتر MH-۶۰S است.

ناو هواپیمابر روزولت از پایگاه دریایی «سن دیگو» واقع در ساحل غربی آمریکا به منطقه غرب آسیا اعزام و جایگزین ناو هواپیمابر دوایت آیزنهاور (USS Dwight Eisenhower) با کد (CVN-۶۹) شده بود.

دوم تیر ارتش یمن اعلام کرد آیزنهاور را هدف قرار داده که رخدادی بی‌نظیر در تاریخ نظامی آمریکا بعد از جنگ جهانی دوم است. آمریکا نیز بلافاصله آیزنهاور را از دریای سرخ بیرون کشید ولی در عین حال گفت که هیچ اتفاقی نیافتاده است!

ناو هواپیمابر لینکلن شامل یک اسکادران جنگنده F-۳۵C، سه اسکادران جنگنده بوئینگ F/A-۱۸ سوپرهورنت، اسکادران جنگ الکترونیک جنگنده EA-۱۸G، اسکادران فرماندهی و کنترل هوابرد هواپیمای E-۲D گرومن، یک اسکادران لجستیک هواپیمای C-۲A، یک اسکادران حمله دریایی هلیکوپتر MH-۶۰R Sea Hawk و یک اسکادران رزم دریایی هلیکوپتر MH-۶۰S است.

مصاف «ابومهدی» با لینکلن و روزولت!
استقرار دو گروه ضربت در نزدیکی مرز‌های آبی ایران بیش از آنکه جنبه نظامی داشته باشد، نوعی نمایش نظامی و ناشی از راهبرد منسوخ آمریکاست.

فرماندهان نظامی آمریکا از برد تسلیحات ایرانی مطلع هستند. موشک کروز «ابومهدی» دارای برد عملیاتی بیش از ۱۰۰۰ کیلومتر است. مضاف بر این، موشک «خلیج فارس» و «هرمز ۲» دو موشک بالستیک ضد کشتی ایران است که برد عملیاتی آن کل محدود خلیج فارس و دریای عمان را پوشش می‌دهد.

لذا دو گروه ضربت روزولت و لینکلن اگر قصد درگیری مستقیم با ایران را داشته بودند، باید حداقل در فاصله ۱۰۰۰ کیلومتری مرز‌های آبی ایران مستقر می‌شدند که در این صورت، در بردِ یمن قرار می‌گیرند و به سرنوشت آیزنهاور دچار می‌شوند.

ناو‌های هواپیمابر برای دهه‌های متمادی نماد قدرت دریایی آمریکا بودند اما پیشرفت‌های اخیر در فناوری تسلیحات ضد کشتی نظیر هواپیما‌های بدون سرنشین و انواع موشک نقطه زن، قابلیت بزرگترین سلاح تاریخ بشریت را در هاله‌ای از ابهام قرار داده است.

گران‌ترین سلاح تاریخ در حال حاضر در مقابل ارزان‌ترین تسلیحات نظیر پهپاد‌های یمنی آسیب‌پذیر هستند. حال در سناریو نبرد دریایی آمریکا با قدرت‌های موشکی نظیر ایران و چین، هر چه هدف بزرگتر باشد، هدف ساده‌تری برای اصابت موشک‌های شلیک شده خواهند بود.

آمریکا در مجموع می‌تواند در مقابله با پاسخ احتمالی ایران به اسرائیل اقدام تدافعی کند. زیرا در صورت بالاتر بردن سطح تنش و حمله مستقیم به تاسیسات ایران در خلیج فارس و یا اهدافی در عمق سرزمینی ایران، ناوهای هواپیمابر آمریکا با ضد حمله موشکی ایران مواجه خواهد شد.

زد و خورد پینگ پونگی و توسعه دامنه نبرد موضوعی نیست که سردمداران کاخ سفید مایل به تجربه آن در روزهای منتهی به انتخابات آبان باشند.

انتهای پیام/