نظارت بر ثبت خاطرات دفاع مقدس ضروری است
جنگ که تمام شد، ما هم تمام شدیم. شهدا و جنگ از زندگی من هم رفتند. تا این که ده سال پیش تصمیم گرفتم تا با قلم، دوست شوم. فکر نمی کردم این دوستی تا این اندازه عمیق و طولانی شود. نوشتن از خاطرات دفاع مقدس و ارتباط با آدم های آن روزگار، به من کمک کرد تا نتوانم خدا را فراموش کنم و از او جدا شوم. اگر در این عرصه فعالیت کنی، جدا شدن از خدا ناممکن می شود و این موضوع در عصری که از موبایل، تلویزیون و ماشین پر شده است، یک نعمت بزرگ به حساب می آید.
فرهنگ و هنر هوران: غلامعلی نسائی، از جمله نویسندگان دفاع مقدس و مدیر انجمن هوران (انجمن نویسندگان استان گلستان) است. اگرچه کمتر به کتاب کردن خاطراتی که جمع می کند، فکر کرده اما ده سالی می شود که از خاطرات جبهه می نویسد. در وصف او همین بس که بیشتر خبرنگاران حوزه دفاع مقدس، از نوشته های او استفاده می کنند.
اولین کتاب نسائی با عنوان «زود پرستو شو بیا» به چاپ رسید و کتاب برتر سال استان گلستان شد. «بسیج پرس» با این نویسنده به گفت و می نشیند، از پشت پرده نویسندگی در حوزه دفاع مقدس می پرسد و او پاسخ می دهد:
سر آغاز دوستی با قلم
جنگ که تمام شد، ما هم تمام شدیم. شهدا و جنگ از زندگی من هم رفتند. تا این که ده سال پیش تصمیم گرفتم تا با قلم، دوست شوم. فکر نمی کردم این دوستی تا این اندازه عمیق و طولانی شود. نوشتن از خاطرات دفاع مقدس و ارتباط با آدم های آن روزگار، به من کمک کرد تا نتوانم خدا را فراموش کنم و از او جدا شوم. اگر در این عرصه فعالیت کنی، جدا شدن از خدا ناممکن می شود و این موضوع در عصری که از موبایل، تلویزیون و ماشین پر شده است، یک نعمت بزرگ به حساب می آید.
باید که از جنگ، نوشت …
رزمنده ها را دعوت می کنیم تا خاطرات خود از جنگ تحمیلی را بگویند و ما ثبت کنیم. همیشه به آن ها می گویم که اکثر جانبازان در ۵۰ سالگی از دست می روند؛ بنابراین فرصت زیادی برای ثبت این تاریخ های شفاهی باقی نمانده است.
نگارش کتاب های دفاع مقدس، نیازمند کمک های اقتصادی و نظارت دقیق است. در خصوص نظارت ها باید گفت که متأسفانه بسیار دیده شده است که نظارت مناسبی بر محتوای خاطرات نمی شود. در حالی که ضروری است تا قبل از چاپِ خاطرات جبهه، از صحت آن ها مطمئن شد. انبوهی از کتاب های خاطرات دفاع مقدس بدون نظارت مناسب، در حال چاپ هستند و باید یاد آور شد که رزمنده های جبهه به زودی از دنیا می روند.
دور از ذهن نیست که زمانی که این اتفاق ناخوشایند بیافتد، ما با انبوهی از کتاب هایی تنها می مانیم که نمی دانیم کدام بخش از آن ها حقیقت است و کدام بخش خیر. روزی خواهد رسید که آیندگان خاطرات ثبت شده امروز را بررسی کنند و اگر بخشی از این مطالب، حقیقت نداشته باشند، آن وقت کل آن ها زیر سوال می رود.
خاطره گو، شناخته شده باشد/
یکی از کارهایی که برای ثبت خاطرات جنگ باید انجام دهیم این است که باید از رزمنده هایی مصاحبه کنیم که روی آن ها شناخت داریم و تأیید خاطرات نقل شده را از منابع دیگر نیز بگیریم. به عنوان مثال از سایر کسانی که در زمان وقوع ماجرا، آن جا حضور داشتند نیز صحبت کنیم و از کلام آن ها نیز ماجرا را بشنویم.
این نکته را نیز اضافه می کنم که بارها اتفاق می افتد که در حوزه ثبت خاطرات جبهه، مصاحبه شونده از وقوع معجزه ای خبر می دهد. نویسنده بهتر است از نگارش چنین خاطراتی پرهیز کند؛ مگر این که چندین منبع معتبر آن معجزه را تایید کنند. مطلب بعدی این که تجربه ثابت کرده است که باید با اکثر کسانی که خود اصرار دارند تا خاطراتشان ثبت شود با احتیاط عمل کنیم.
به این ترتیب، در حوزه نویسندگی دفاع مقدس نیاز به افرادی داریم که پیش از چاپ و انتشار، به بررسی خاطرات نقل شده بپردازند. به همین علت، ما در تیمی که داریم، تلاش می کنیم که به نوبه خود چنین کاری را انجام دهیم؛ اما این کافی نیست؛ تمام نویسندگان دفاع مقدس و نهاد های مربوطه باید این دقت را داشته باشد تا آیندگان سردر گم نشوند.
یکی از کارهایی که ما انجام می دهیم این است که از نقل کنندگان خاطره ( که البته همگی کسانی هستند که به راست گویی آن ها ایمان داریم)، اثرانگشت و امضا می گیریم تا در صورتی که مشکلی پیش بیاید، بعد ها قابل پیگیری باشد. این همه حساسیت ضروی است؛ چرا که این مطالب در سال های آتی، تاریخ کشور ما را تشکیل می دهد و برای آیندگان اهمیت بالایی خواهد داشت؛ تا جایی که شاید برای آیندگان سرنوشت ساز شوند. ما به خدا، امام حسین (ع) و شهادت معتقد هستیم و وظیفه ماست که به این امر بی توجهی نکنیم./
