«۲۰۰ روز مقاومت»؛ امروز در جایگاه به کرسی نشاندن شروط مقاومت ایستاده‌ایم

گفت‌وگوی تفصیلی با دبیرکل جنبش جهاد اسلامی فلسطین

«۲۰۰ روز مقاومت»؛ امروز در جایگاه به کرسی نشاندن شروط مقاومت ایستاده‌ایم

 زیاد النخالة ، جنبش جهاد اسلامی فلسطین ، عملیات طوفان الاقصی ، هوران ، رژیم صهیونیستی ، فلسطین  ، پایگاه خبری هوران ، جبهه مقاومت ، حزب الله ، مقاومت اسلامی ، ایران

حدود ۷ ماه از عملیات طوفان الاقصی می‌گذرد. عملیاتی که ضربه غیرقابل‌ترمیم بزرگی به هیمنه‌ی رژیم صهیونیستی وارد و قواعد و معادلات منطقه غرب آسیا را وارد دوره‌ی تازه‌ای کرد. مسئله‌ی فلسطین و ناتوانی رژیم صهیونیستی در برخورد با مقاومت و انتقام و نسل‌کشی از مردم غزه یکی از موضوعات اصلی مورد اشاره و تأکید رهبر معظم انقلاب اسلامی در ماه‌های اخیر بوده است.

پایگاه خبری هوران به نقل از رسانه‌ی عربی KHAMENEI.IR به همین مناسبت در گفت‌وگویی تفصیلی با آقای زیاد النخالة، دبیرکل جنبش جهاد اسلامی فلسطین به تحلیل و بررسی شرایط فلسطین پس از ۲۰۰ روز از آغاز عملیات طوفان الاقصی، توان نظامی مقاومت، صبر مردم غزه، واکنش دولت‌های اسلامی و عربی، حمایت‌های جمهوری اسلامی ایران از مقاومت و وحدت محور مقاومت در مقابله با رژیم صهیونیستی پرداخته است. لازم به ذکر است این گفت‌وگو در روزهای پایانی ماه رمضان امسال و پیش از عملیات «وعده صادق» انجام گرفته است.

می‌توان گفت انقلاب اسلامی ایران موجی که پس از توافق کمپ دیوید برای سازش با اسرائیل آغاز شده بود را متوقف کرد. پایه‌گذاری جنبش مقاومت و محور مقاومت در منطقه، تا حد زیادی در برابر توافق اسلو ایستاد. پس از جنگ ۳۳ روزه لبنان و اخراج ارتش اسرائیل از خاک لبنان، نبرد ـ اگر این تعبیر درست باشد ـ به داخل فلسطین کشیده شد. تا این زمان تمام نبردها و جنگ‌های اعراب و اسرائیل، چه در لبنان و چه مناطق اشغالی دیگر عمدتاً خارج از سرزمین‌های فلسطینی بود و به همین دلیل شاهد جنگ‌های سه یا چهارگانه اسرائیل علیه نوار غزه تا عملیات «سیف القدس» بودیم؛ و آخرین آن‌ها که طوفان الاقصی بود.

ویژگی عملیات طوفان الاقصی این بود که اولین جنگی است که فلسطینی‌ها از داخل فلسطین به راه انداختند. امروز بعد از گذشت شش ماه از این عملیات سؤالاتی وجود دارد. اول اینکه: دو طرف، یعنی مقاومت اسلامی فلسطین و رژیم اشغالگر صهیونیستی کجا ایستاده‌اند و توازن قوا میان این دو چگونه است؟

* اولاًً بحمدالله مردم فلسطین و مسیر مقاومت که با تاریخش تمام منطقه را در برگرفته بود، بی‌شک از مرحله‌ای به مرحله دیگر رفته، اما هیچ‌گاه متوقف نشده است. امروز ما از عملیات طوفان الاقصی صحبت می‌کنیم که نقطه اوج اقدامات فلسطین و مقاومت فلسطینی است؛ عملیاتی که خلق‌الساعه نبود، بلکه حاصل تراکم [مشکلاتی در] بلندمدت و نیز تلاش بزرگی بود که رزمندگان مقاومت در میدان به عمل آوردند.

نیروهای مقاومت در منطقه، دست به دست هم دادند و از مردم فلسطین حمایت کردند. مخصوصاً جمهوری اسلامی که با تلاش‌هایش در حمایت و تأیید ملت فلسطین و مقاومت آن، کاری انجام داد که از دنیا توقع نمی‌رفت. اگر حمایت آشکار و بزرگ جمهوری اسلامی در همه سطوح، یعنی تسلیحات و امکانات دیگر با تمام جزئیاتش نبود، ما در نبرد طوفان الاقصی نمی‌توانستیم چنین ایستادگی بزرگی از خود نشان دهیم. به همین دلیل امروز فلسطین نقطه اوج همه تلاش‌هایی است که در طول سالیان متمادی به عمل آمد تا چنین نمونه بی‌نظیری از مقاومت فلسطین را از مردم و گروه‌های مختلف آن، خاصه گردان‌های قسّام و قدس به نمایش بگذارد.

امروز ملت فلسطین آزمایش سختی را پشت‌سر می‌گذارد: چیزی که در فضای منطقه‌ای و جهانی انتظارش نمی‌رفت؛ جایی که ما با بزرگ‌ترین قدرت نظامی منطقه و نیرویی رودرروییم که بارها در منطقه پیروز شده است. ولی امروز باریکه جغرافیایی کوچک و تحت محاصره غزه شش ماه متوالی است در برابر این ماشین جنگی عظیم ایستاده است. نه عملیات‌های مقاومت متوقف شده و نه خسارت‌هایی که در همه سطوح به دشمن وارد می‌کند. آن هم به رغم همه جنایت‌هایی که دشمن در حق شهروندان انجام می‌دهد.

اگر به اصل نبرد نگاه کنیم می‌بینیم دشمن جنایاتش علیه غزه را با دو هدف «پایان دادن به مقاومت» و «بازگرداندن اسرا» آغاز کرد. و ما امروز در حالی وارد هفتمین ماه جنگ می‌شویم که دشمن نه تنها نتوانسته اهدافش را محقق کند، بلکه روز به روز عقب‌تر می‌نشیند و مقاومت غزه حضوری قوی و مثال‌زدنی را در میدان و حتی موضع‌گیری‌های سیاسی‌اش رقم می‌زند. از این رو من معتقدم ما بخش بزرگی از راه را به سمت لحظه پیروزی نهایی طی کرده‌ایم ان‌شاءالله.

* طوفان الاقصی توازن قوا در منطقه، چه از منظر آمریکایی و چه صهیونیستی را برهم زد. اما دو نکته دیگر هست: اول این‌که امروز از شکست روایت صهیونیست‌ها درباره موضوعاتی چون وطنِ یهودیان، هولوکاست، حق دفاع از خودشان و نظایر آن سخن به میان می‌آید. دومین نکته هم صحبت از نقش و وظیفه‌ای است که قرار بود این رژیم به نیابت از استکبار جهانی در این منطقه بازی کند. ظاهراً این نقش تا حد زیادی رنگ باخته است. آیا با نامگذاری این جنگ تحت عنوان «جنگ بر سر بقا یا نابودی اسرائیل» موافقید؟ آیا این آغازی بر پایان این رژیم است؟
* می‌توانم بگویم روایت صهیونیستی از اساس روایت سست و شکننده‌ای است. برخلاف همه سروصدا و تبلیغاتی که این روایت را به خورد دنیا داد؛ چه از طرف غرب و چه برخی جهات دیگری که خود را در قالب کشورهایی که با پروژه صهیونیستی وارد سازش شده بودند نشان داد.

این روایت اسرائیلی همواره روایت سست و شکننده‌ای بود. آن هم در اثر مقاومت، در اثر صبر ملت فلسطین، در نتیجه حضور مستمرشان در میدان مقاومت و عدم پذیرش اشغال در همه زمان‌ها، در اثر به رسمیت نشناختن اسرائیل به عنوان یک حکومت، با عدم اقرار ملت فلسطین به واقعیت حکومت این رژیم. ما در این لحظه متمایز می‌بینیم که نیروهای مقاومت به طور مستقیم با پروژه صهیونیستی درگیر شده‌اند ـ با این ملاحظه که ملت تحت محاصره فلسطین با پروژه صهیونیستی مواجه است که به طور خاص از سوی آمریکا و غرب حمایت می‌شود؛ چه از نظر روایت، چه از نظر تأکیدی که بر محق‌ بودن این رژیم برای بقا دارند، و چه از نظر امکاناتی که دشمن در جنگش علیه ملت فلسطین در اختیار دارد ـ بله، تفاوت بزرگی هست؛ اینکه امروز اقدام به این جنگ، صددرصد فلسطینی است. این اقدام در دیوار اسرائیل که آن را نیرویی شکست ناپذیر ترسیم می‌کرد که نمی‌شود با آن جنگید، شکاف انداخت.

بی‌شک فلسطینی‌ها در روز هفتم اکتبر (۱۵ مهرماه) پیروزی بزرگی را رقم زدند که باعث شد اسرائیل احساس کند که کل موجودیتش به لرزه افتاده و تمام روایتش از خود متزلزل شده است. همه آن‌چه که می‌گفتند اسرائیل حکومتی بزرگ در این منطقه است؛ این‌که حکومتی شکست‌ناپذیر است؛ این‌که حکومتی است که یک‌روزه بر چند کشور پیروز می‌شود.

همین حکومت در روز هفتم اکتبر در برابر گروه‌های مبارز فرو ریخت. آن هم گروه‌های مبارزی که ۱۵ سال تحت محاصره قرار داشتند، اما مسبب این شکاف بزرگ در دیوار روایت اسرائیل شدند: روایتی که می‌گفت این اسرائیل قوی‌ترین حکومت منطقه است که می‌تواند هرکاری بخواهد صورت دهد: هر حکومتی را بزند و پیروز شود و… [این روایت] ترسی بزرگ به وجود آورده بود، به حدی که حکومت‌های عرب بسیاری سراغ دوستی با رژیم و حاکمیت جعلی اسرائیل و انعقاد معاهده صلح با آن رفتند.

این ضعف عرب‌ها نتیجه روایت صهیونیستی و جنگ‌های صهیونیستی بود که علیه منطقه انجام داد و در آن‌ها پیروزی‌هایی هم به دست آورد؛ اما روز هفتم اکتبر، زمانی که این روایت صهیونیستی از هم گسست، همه صبح واقعه با یک رویداد غافلگیرکننده بزرگ از خواب برخاستند: حتی غرب و جهان عرب هم به همراه اسرائیل غافلگیر شدند.

در برابر این زلزله بزرگ، غرب ناچار شد تمام امکاناتش را بسیج کند. آمدن بایدن و سران دول غربی به اراضی اشغالی به این دلیل انجام شد که پیامی بدهند؛ اینکه ما اجازه شکست حکومت اسرائیل را نمی‌دهیم. همه امکانات را به رویش گشودند تا بلکه در این معرکه پیروز شود.

من گمان می‌کنم آن‌ها بر این باور بودند که با این بسیج امکانات می‌توانند پیامی را اولاًً به کل کشورهای منطقه و ثانیاً به مقاومت بدهند که مقاومت را زیر پا له خواهند کرد. این هم به نوبه خود چالشی بزرگ در برابر مقاومت بود. بسیاری گمان می‌کردند غزه چند روز یا چند هفته بیشتر نمی‌تواند مقاومت کند، آن هم در برابر این حجم عظیم از امکانات غرب و آمریکا و فریادهای اسرائیل و ادعایش مبنی بر این‌که باریکه غزه را در خواهند نوردید و این شعار که مقاومت را زیر پا له خواهند کرد و اسرا را باز خواهند گرداند. تمام این باورها، یک بار دیگر فروریخت: اولاًً با ایستادگی و فداکاری ملت فلسطین و حلقه زدنش پیرامون مقاومت، ثانیاً به وسیله مبارزان شجاع و قهرمانی که حماسه‌ای کم‌نظیر را در مواجهه با نیروهای پیشرفته اسرائیل از خود نشان دادند.

وقتی باریکه غزه را به یاد می‌آوریم؛ این مساحت جغرافیایی کوچک و محدود ۳۶۰ کیلومتر مربعی را، با طول ۴۰، یا ۴۵کیلومتر و عرض هشت کیلومتر، هر تحلیل‌گر نظامی تصور می‌کرد تانک‌های اسرائیل می‌تواند در عرض نیم ساعت یا کم‌تر، این مسافت هشت کیلومتری را (در بعضی مناطق کمتر) از شرق تا غرب غزه طی کند. ولی نکته غافلگیر کننده این بود که نیروهای اسرائیلی در شن‌های غزه و درگیری‌های آن غرق شدند؛ مبارزان و مقاومان شجاع و قهرمان خسارت‌های هولناکی به ارتش اسرائیل تحمیل کردند. طوری که همچنان وقتی ما درباره شش ماه مبارزه پیوسته و غرق شدن نیروهای اسرائیل در شن‌های غزه و خسارت‌های ارتش اسرائیل صحبت می‌کنیم، همه این‌ها یک غافلگیری بزرگ برای آمریکا و غرب بود. طوری که حتی گفتمان آمریکا و اروپا به تبع تغییرات میدانی شروع به تغییر کرد.

در حالی که همه دولت‌ها تهدید به عقب‌نشینی مقاومت و نابودی باریکه غزه می‌کردند، به تدریج خودشان را آماده اعتراف به این واقعیت کردند که با طرف فلسطینی وارد مذاکره شوند. بعد شروع به مذاکره با طرف فلسطینی کردند. آمریکایی‌ها و اسرائیلی‌ها و کشورهای منطقه با چه طرفی مذاکره می‌کردند؟ با مقاومتی که ایستادگی کرد. اگر مقاومت ایستادگی نمی‌کرد هیچ‌کس چیزی نمی‌پرسید. به همین دلیل سرانجام ناچار شدند با مقاومت مذاکره کنند و به رغم آن‌همه خسارات و شهدا، ما هنوز در میز مذاکرات در جایگاه طرف اساسی هستیم.

ما در این مذاکرات اولاًً همه ادعاهای طرف غربی و آن خودبرتربینی و استیلای آمریکایی‌ها و اروپایی‌ها را که می‌گفتند این مقاومت باید ساقط شود، شکستیم. تا جایی که بایدن که درباره حماس طوری سخن می‌گفت که گویی سازمان داعش است که بر غزه حکومت می‌کند، به‌تدریج شروع به مذاکره با حماس کرد. غرب هم تلاش کرد نفوذهایی در وضعیت مقاومت و مذاکراتش صورت دهد تا بلکه راه‌حل‌هایی پیدا کند. البته راه‌حل‌هایی برای نجات اسرائیل، نه باریکه غزه با آن‌همه خسارت‌های بزرگی که به شهروندان فلسطینی وارد شده بود. الان آن‌ها در تلاش برای یافتن راهِ نجاتی برای نیروهای اسرائیلی برای عقب‌نشینی از غزه می‌گردند.

اکنون اسرائیل تنها یکی از این دو راه را پیش رو دارد: یا عقب‌نشینی و تسلیم، یا پذیرش شکست و اعلام آن. این را ما از خلال کوتاه‌آمدن‌هایی که اسرائیل به رغم گردن‌کشی‌اش پیشنهاد می‌کند متوجه می‌شویم. این را نیز در نظر داشته باشید که جامعه صهیونیستی نیز دچار آسیب‌هایی شده است. در جامعه صهیونیستی شاهد بروز شکاف در قبال جنگ علیه غزه و نیز خسارت‌هایی که به ارتش اسرائیل وارد شده است، هستیم. امروز اسرائیل، دولت مطلوب و مدنظر غرب و مطلوب کشورهای امضاءکننده توافقنامه صلح در منطقه است. آن‌ها به دنبال راه خروجی برای اسرائیل از این جنگ می‌گردند اما حتی برای یک لحظه هم موفق به نجات اسرائیل از تنگنا و رقم زدن یک پیروزی ولو جزئی بر مقاومت نشدند.

مقاومت چند شرط اساسی معین کرد: اسرای اسرائیلی جز با آزادی اسرای فلسطینی از زندان رنگ آزادی را نخواهند دید. این یک شرط اساسی است، و دوم: عقب‌نشینی نیروهای اسرائیل از نوار غزه.

در حال حاضر ما داریم درباره شرط‌های مقاومت مذاکره می‌کنیم. الان اسرائیل در مواردی کوتاه آمده، اما بحث و جدل‌هایی از طرف واسطه‌ها و آمریکایی‌ها هست که سعی دارند به اسرائیل حاشیه‌ امنی برای فرار بدهند. درحال حاضر، اسرائیل امتیاز می‌دهد اما آمریکایی‌ها با لجاجت و عنادورزی تلاش می‌کنند، تا حاشیه‌ امنی را برای تل‌آویو فراهم کنند که بتواند از باتلاق خارج شود. این بدان معناست که آن‌ها تلاش دارند اسرائیل یک توافق تدریجی را به امضاء برساند؛ به این صورت که از یک سو ۴۰ اسیر اسرائیلی با شماری از اسرای فلسطینی مبادله شده و آزاد شوند و از سوی دیگر، عقب نشینی جزئی از برخی مناطق غزه صورت گیرد. آن‌ها قصد دارند نه به یکباره که طی چند مرحله، طعم شکست را بچشند.

ما شرط گذاشتیم. رویکرد ما مثبت بود. ما براساس شروط خودمان پیش رفتیم نه شرط‌های دشمن. آن‌ها می‌خواستند اسرائیل به گونه‌ای دست بالا را داشته باشد، ولی ما گفتیم اول عقب‌نشینی؛ و عملیات تبادل بعد از آن انجام خواهد شد. الان این‌جا متوقف شده‌ایم. مقاومت هم هر روز عملیات بزرگی را علیه نیروهای اسرائیل در میدان رقم می‌زند که اسرائیل را دچار آشفتگی بزرگی کرده است.

* درباره تجربه عملیات طوفان الاقصی صحبت شد. ولی می‌خواهیم درباره آینده از شما سؤال کنیم: بالاخره این جنگ، یا در میدان ادامه می‌یابد، یا از طریق مذاکراتی که به آتش‌بس و یک راه‌حل سیاسی منجر شود خاتمه خواهد یافت. اما از نظر نظامی، مقاومت تا چه زمانی آمادگی و توان ادامه دادن به این جنگ را دارد؟
* اولاًً وقتی ما شروطی را که اسرائیل و واسطه‌ها و آمریکایی‌ها می‌فرستند ـ و به دنبال آنند که مثلاً عملیات تبادل اسرا صورت گیرد یا برای عقب‌نشینی اسرائیل شرط می‌گذارند ـ رد می‌کنیم، وقتی اسرائیل شرطی می‌گذارد و مقاومت آن را رد می‌کند، شروط متضادی را پیشنهاد می‌کند که بدیهی است همین شرط‌ها مانع هرگونه پیشرفتی در دستاوردها به نفع اسرائیل است. ما امروز در جایگاه به کرسی نشاندن شروط مقاومت ایستاده‌ایم، نه قبول شروط آن‌ها.

* من الان درباره مذاکرات صحبت نمی‌کنم. بلکه می‌گویم اگر این نبرد ادامه یابد تا چه زمانی مقاومت آمادگی و توان ادامه این جنگ را دارد؟
* اولاًً وقتی می‌گویم ما شروطمان را به دشمن تحمیل می‌کنیم، معنایش این است که ما پشت‌گرم به یک سری واقعیت‌های عینی هستیم. به این‌که مقاومت به مبارزه‌اش با دشمن در میدان ادامه می‌هد؛ می‌تواند شروطش را تحمیل کند؛ و می‌تواند در همان سطحی که در روز اول جنگ کارش را شروع کرد و تا این لحظه آمده ادامه بدهد. من بیش از یک بار گفته‌ام؛ ما الان بعد از گذشت شش ماه در میانه جنگیم، نه انتهایش. وقتی می‌گویم در میانه جنگیم، یعنی قدرت آن را داریم که اقلاً شش ماه دیگر و چه بسا بیشتر به مقاومت در همین سطح ادامه بدهیم. چه بسا مبارزان بیشتر بتوانند ادامه بدهند، یا نیروهای اسرائیلی بیشتری در میدان مستقر شوند و مبارزان بتوانند عملکرد بهتری از خود نشان بدهند. مخصوصاً که ما انتظار داریم و کار می‌کنیم تا اسرائیل با عملیات‌های شهادت‌طلبانه بزرگ و بسیاری روبه‌رو شود. هیچ بعید نیست دشمن صهیونیستی مبارزانی را ببیند که با خود مواد انفجاری حمل می‌کنند و مستقیماً به تانک‌های اسرائیل هجوم می‌برند.

باید مطمئن باشیم چنین قدرتی نزد مبارزان در میدان وجود دارد و ما خودمان را برای یک مبارزه طولانی‌مدت آماده کرده‌ایم. اگر دشمن راضی به آتش‌بس طبق شروط مقاومت نشود، ما مقاومتمان را به همان کیفیت و همان روش ادامه می‌دهیم و ان‌شاءالله به مدد نیروهای مقاومت، ایستادگی‌ ما روزها و ماه‌هایی بهتر از آنچه گذشت، ادامه خواهد داشت. بنابراین ما چه از جهت روانی و چه عملی خودمان را برای ادامه مقاومت تا چند ماه دیگر آماده کرده‌ایم.

* در محیطی که این ملت بی‌دفاع و جنگ‌زده غزه در آن زیسته‌اند و از مشکلات فراوانی رنج می­‌برند و مشکلات فراوانی مانند ویرانی و آوارگی را به چشم خود دیدند و از نیازهای اولیه زندگی محروم هستند، آیا این آمادگی وجود دارد؟
* این سؤال مهمی است، اولاً باید گفت که جنایت‌های هولناکی در این جنگ بر ملت فلسطین روا داشته شد. مانند آن در تاریخ مشاهده نشده است. همین جنایت‌های هولناک است که ملت فلسطین را به اتحاد بیشتر و محکم­‌تر سوق داد و بیش از گذشته به مقاومت نزدیک کرد؛ علیرغم فداکاری بزرگی که شاهد آن هستیم، مشاهده می­‌کنیم که شبکه­‌های تلویزیونی و رسانه­‌ها چگونه با ملت فلسطین برخورد می­‌کنند، حتی در مورد تشییع شهدای خود، با وجود خسارت‌های فراوان، باز هم صدایی از فلسطینیان درباره توقف جنگ و مقاومت شنیده نمی­‌شود؛ بلکه همه ملت فلسطین گرد مقاومت جمع شده‌اند.

این موضوع نتیجه اطمینان مردم فلسطین به این امر است که این دشمن فقط درصدد نابودی همه مردم فلسطین است و می‌خواهد مقاومت را نیز به نابودی بکشاند. این امر موجب گرد آمدن ملت فلسطین حول محور مقاومت و حمایت از آن است. این حمایت همه جانبه، بزرگ و غافلگیر کننده بود.

ثانیاً باید بدانیم که نیروهای مقاومت فرزندان همین کشور فلسطین هستند؛ لذا ملت فلسطین در واقع از فرزندان خود حمایت می­‌کند؛ و با وجود فداکاری‌های بسیار و کشتار هولناک همچنان از فرزندان خود حمایت می‌کند.

استقبال مردم فلسطین از این چالش و مشکلات کاملاً روشن است. ما زمانی که درباره توانایی خود در ادامه مقاومت و مبارزه به مدت شش ماه دیگر سخن می گوییم، به دلیل اعتماد ما به ملت فلسطین و آمادگی آن برای ادامه مبارزه و تحمل نتایج هولناک آن است.

ما هزینه هنگفتی متحمل شدیم و با تحمل این هزینه بزرگ، دیگر حاضر به از دست دادن دستاوردهای خود نیستیم؛ ملت فلسطین هیچ‌گاه و در هیچ زمینه‌ای ضعفی از خود نشان نخواهد داد. به همین خاطر اطمینان دارم که ملت فلسطین به هیچ عنوان حاضر به پذیرش شکست نیست و با فداکاری‌های فراوانی که از خود نشان داده، جز پیروزی نمی­‌خواهد.

همچنین تصور نمی­‌کنم کسی انتظار داشته باشد که ملت فلسطین از مقاومت دست بکشد و پس از این همه جانفشانی شکست را بپذیرد. به نظر من جایگاه مقاومت و محبوبیت آن بین مردم بسیار قوی و محکم است. من ادعا نمی­‌کنم که محبوبیت مردمی ما صددرصد است؛ اما در کمترین برآورد و با نگاه حداقلی می­‌توان گفت که محبوبیت مقاومت بین ملت فلسطین ۸۰ درصد است. بدین معنی که ۸۰ درصد ملت فلسطین از مقاومت حمایت می‌کند و خواهان ادامه مقاومت و تحقق اهداف آن است.

* حتی در صورت حمله به شهر رفح که آخرین پناهگاه فلسطینیان است؟
* ببینید! اسرائیل و آمریکا به گونه‌ای در مورد رفح سخن می‌گویند که گویی خارج از باریکه غزه است؛ رفح بخشی از باریکه غزه است؛ آنان با بزرگنمایی می‌خواهند مقاومت را متوقف کنند؛ آنان وارد منطقه شمالی و منطقه میانی شده‌اند و بسیاری از شهرهای فلسطین هنوز باقی مانده‌اند.

آن‌ها اکنون وارد همه مناطق شده‌اند و با این همه فشار، مقاومت همچنان در همه این مناطق حضور دارد. لذا حتی اگر وارد رفح شوند نیز با مقاومت مواجه خواهند شد، دقیقاً همان مقاومتی که در خان‌یونس و منطقه شمالی و میانی با آن مواجه شدند.

لذا ما از ورود آنان به شهر رفح هراسی نداریم؛ زیرا مطمئناً با همان مقاومت مواجه خواهند شد و این مقاومت آماده رویارویی است. این مبارزه بر فلسطینیان تحمیل شده است، لذا تا زمانی که این مبارزه بر ما تحمیل شده، به نظر من باید آن را ادامه دهیم و تسلیم نشویم.

بنابراین مشکل ما تنها در برطرف کردن مشکلات باریکه غزه نیست. همه سرزمین غزه میدان نبرد است. آنان علی‌رغم هدف قرار دادن غزه، بسیاری از مناطق دیگر را نیز هدف قرار می­‌دهند که از جمله آن شهر رفح است. آنان شهروندان بی‌دفاع، مراکز درمانی و مناطق مسکونی را هدف قرار می­‌دهند و با حمله به رفح هجوم آنان متوقف نخواهد شد. لذا رفح از بمباران مستثنی نیست؛ اما در هر حال آنان باز هم از حمله به رفح سخن می‌گویند.

مطمئن باشید آنان اگر هراسی از مقاومت نداشتند این چنین تهدید و به طور مستقیم حمله نمی­‌کردند. اکنون سخنی که بین آمریکا و دولت‌های منطقه مطرح می­‌شود این است که شهروندان عادی فراوانی به رفح کوچ کردند، لذا در صورت حمله به این شهر شمار تلفات غیرنظامیان بسیار افزایش می­‌یابد. لذا همه معتقدند اگر نیروهای اسرائیل وارد رفح شوند، شمار تلفات مردم عادی بسیار زیاد خواهد بود.

به عقیده من غرب، اسرائیل و بسیاری از طرف‌ها سعی می­‌کنند نوعی رنگ و بوی اخلاقی به رفتار دشمن بدهند و وانمود کنند که دشمن مسائل اخلاقی را در نظر دارد. اما در آغاز نبرد و در بسیاری از روزها شمار شهدا از هزار نفر در روز هم فراتر می‌رفت. لذا چگونه می­‌توان از مسائل اخلاقی اسرائیل سخن راند؟ پس از این همه کشتار چه کاری مانده که انجام نداده باشند؟ آیا باید بیشتر از این به کشتار مردم ادامه دهند؟

به همین خاطر آنان با بزرگنمایی می‌خواهند بگویند که در صورت ورود اسرائیل به رفح شمار زیادی از مردم بی دفاع کشته خواهند شد؛ اما ما آمادگی خود را برای مبارزه اعلام می­‌کنیم، اسرائیل نیز آماده ارتکاب جرم و جنایات خود است. در میدان نبرد و هنگام مواجهه مقاومت با متجاوزان بار دیگر برتری مقاومت ثابت خواهد شد؛ همان‌گونه که در بسیاری از مناطق و نبردها برتری خود را علی‌رغم خسارات فراوان ثابت کرد.

بنده اعلام می­‌کنم که ما خواهان رنج مردم غزه نیستیم، اما از سوی دیگر اعلام می­‌کنم که نباید تسلیم شویم و جنگ را ببازیم و بعد از این همه فداکاری شکست بخوریم به این دلیل که دشمن درصدد حمله به رفح است. آمادگی مقاومت برای نبرد در بالاترین درجات است؛ اگر جهان خواهان سلامتی غیرنظامیان است، باید از حمله جلوگیری کند و مانع دشمنی اسرائیل و جنایات هولناک آن شود.

ببینید چگونه بعد از بازگشت به بیمارستان الشفا، جنایات هولناکی مرتکب شدند و ۴۰۰ نفر را به شهادت رساندند که اکثر آنان از بیماران، زخمی‌های جنگ و خانواده­‌های بیماران بودند که آنان را در آن بیمارستان محبوس کردند، سپس در میدان به شهادت رساندند. این بدان معناست که در روزهای اندک ۴۰۰ نفر را به شهادت رسانده و همه بیمارستان را از بین بردند. به همین خاطر باید در نظر داشت که ویرانی، قتل، جنایت و دشمنی آنان ادامه دارد. لذا رفح تنها منطقه‌ای نیست که آنان در مورد آن سخن می­‌گویند. رفح تنها شهری نیست که درصدد نابودی آن هستند. بلکه درصدد نابودی همه مناطق و کشتن ده‌ها نفر در هر روز هستند که همه آنان از غیرنظامیان خواهند بود.

* نظر شما در مورد طرح تخلیه غزه از شهروندان و خالی کردن این منطقه چیست؟ آیا ملت فلسطین با این همه رنج و محنت این طرح را می پذیرد؟ به نظر شما این اقدام چه تأثیری بر روند جنگ دارد؟
* اولاًً به نظر من این امر یک بزرگنمایی آشکار است. انتقال اجباری فلسطینیان از غزه ممکن نیست. ملت فلسطین به سرزمین و وطن خود وفادار است. این ملت اگر علاقه‌ای به مهاجرت داشت مرزهای مصر را درمی‌نوردید و وارد آن می­‌شد. اما مردم به سرزمین و وطن خود وفادارند و علی‌رغم فشار فراوان هرگز از آن مهاجرت نمی­‌کنند. دشمن هر کاری انجام داده تا مردم را مجبور به ترک وطن کند. این دشمن هر کاری که توانست انجام داد ولی مردم از وطن خود مهاجرت نکردند.

مسئله دوم اینکه من به عنوان مسئول در جنبش مقاومت به شما می­‌گویم مسئله مهاجرت اجباری، ما را نمی­‌ترساند. حتی اگر بخشی از ملت فلسطین، غزه را ترک کنند باز هم امکان پذیر نیست. اکنون مجموع ساکنان غزه به حدود ۲ میلیون و نیم می‌رسد.

۵۰ سال قبل جمعیت غزه ۲۵۰ هزار نفر بود و با همین تعداد مردم مقاومت می­‌کردند و مقاومت خود علیه اشغالگر را ادامه دادند. در نظر داشته باشید که ما در مورد ۵۰ سال مقاومت سخن می­‌گوییم. آنان گمان می­‌کنند با ارعاب و تهدید به مهاجرت اجباری می­‌توانند مردم غزه را بترسانند؛ بالعکس ما از تهدید به مهاجرت اجباری، ارعاب وغیره نمی­‌ترسیم؛ حتی اگر در نتیجه فشارهای مشخصی، شماری از مردم غزه مهاجرت نمایند، اما غزه همچنان مقاومت می­‌کند و اکثر مردم آن به سرزمین خود وفادارند و تهدید به کوچ دادن اجباری هرگز ما را نمی­‌ترساند.

درست است که در زمان بمباران هوایی، زمینی و حمله تانک‌ها، بمباران توپخانه‌ها و… شماری از مردم مجبور به مهاجرت در داخل فلسطین شدند، اما با این همه ۵۰ درصد ساکنان باقی ماندند و مقاومت کردند. علی‌رغم بمباران هولناک به سرزمین خود وفادارند. این امر نشان‌دهنده عدم امکان انتقال اجباری مردم از سرزمین خود است. اسرائیل گمان می­‌کند می­‌تواند مردم را مجبور به مهاجرت کند؛ اما این امر به اراده و خواست خدا امکان‌پذیر نخواهد بود.

* ما در مورد مسائل میدانی سخن گفتیم. اکنون در مورد ایمان نیروهای مقاومت سخن بگویید. ما شنیده‌ایم که برخی از مبارزان از حافظان قرآن هستند. تلاوت قرآن نشان‌دهنده ایمان راسخ نیروهای مقاومت است. این امر می­‌تواند یکی از عناصر مهم پیروزی مقاومت باشد.
* اولاً ایمان مردم غزه به طور کل پدیده‌ای عام است. فقط من در مورد آن سخن نمی­‌گویم. ایمانی که هر روز همه جهان شاهد آن است. ایمانی که شبکه­‌های اجتماعی و رسانه­‌ها را متعجب ساخته و همه در مورد مقاومت مردم و استقبال از شهدای خود و وداع با آنان سخن می­‌گویند. مثلاً همه رسانه­‌ها نمی­‌توانند یک زن بی‌حجاب را نشان دهند؛ علی‌رغم همه پیچیدگی­‌های نبرد و تبلیغ، همه زنان با حجاب هستند.

در طی نبرد و در مدارسی که شهروندان در آن ساکن شدند جلسات حفظ قرآن برگزار می‌گردید. کمااینکه قبل از آغاز این جنگ هزاران نفر از جوانان غزه قرآن را حفظ می­‌کردند و در مسابقات حفظ قرآن و نماز و تمسّک به ایمان به خدا شرکت می‌کردند. ایمان مردم غزه بسیار ثابت و راسخ است، به طوری‌که می­‌توان گفت تعداد اندکی از مردم جهان این چنین هستند.

به همین خاطر این جنگ نشان‌دهنده جوهر و ذات وجودی هر انسان است و میزان ایمان و یقین مردم به خدا سنجیده می‌شود. تصور کنید مادری کودکان خود را بر دوش خود گذاشته و آن‌ها را به خاک می­‌سپارد و می­‌گوید: حسبنا الله و نعم الوکیل. این میزان از ایمان به خدا از کجا سرچشمه می­‌گیرد؟ ما می­‌دانیم که دلِ مادر، طاقت فراقِ فرزند را ندارد. اما مشاهده کردیم که چگونه هزاران مادر، فرزندان خردسال خود، برداران و پدران و مادران خود را و حتی همه افراد خانواده خود را به خاک می­‌سپارند و خود تنها می­‌مانند و با این همه می­‌گویند: حسبنا الله و نعم الوکیل.

باید به شما بگویم که فلسطینیان از گریه و زاری بر رفتگان خود در شبکه­‌های اجتماعی خودداری می­‌کنند؛ من مطمئن هستم که همه مادران گریه بر فرزندان خود در برابر رسانه­‌ها و در ملاءعام را شکست و سستی ایمان می­­‌دانند. شما شاهد روحیه بالای زنان در برابر این مصیبت‌ها هستید. آنان ممکن است در برابر فوت خویشان خود در روز اول گریه نکنند، اما در روزهای دوم و سوم به خاطر مرگ کودکان خود گریه می­‌کنند، زیرا مصیبت فراق فرزند را کسی نمی­‌تواند تحمل کند. دل‌های ما خالی از احساسات و عواطف نیست اما با این همه حاضر به پذیرش شکست نیستیم. همه افراد به ایمان خود چنگ‌زده‌اند، همه مردم ایمان بسیار محکمی به خداوند دارند. لذا علی‌رغم این ظلم­‌ها، ما پیروز خواهیم شد.

شرط پیروزی، پایداری و مقاومت در میدان نبرد است. تصور کنید در یک لحظه و در یک منطقه از این جغرافیای محدود، ارتش صهیونیستی با تمام امکانات خود و با نیروهای هوایی، زمینی و دریایی به سوی ما هجوم آورده و با تمام امکانات ما را بمباران می­‌کند. علی‌رغم این همه فشار، جوانان و مجاهدان ما وارد میدان می‌شوند و با شجاعت وصف‌ناشدنی در برابر تانک‌های دشمن مقامت می‌کنند. شما نظیر چنین پدیده‌ای را کجا مشاهده می‌کنید؟

اضافه بر این، این جوانان از عملیات خود فیلمبرداری می­‌کنند، برای مقابله با دشمن کمین می­‌گیرند و او را به دام می­‌اندازند، همه این‌ها نشان‌دهنده ایمان عمیق این مردم به حق زندگی است. ایمان ما به خداوند متعال بسیار عمیق است. ایمان ما به این‌که این سرزمین مال ماست؛ تزلزل‌ناپذیر است. ما از مسجدالاقصی و از فلسطین دفاع می­‌کنیم. سرزمینی که خداوند آن را مقدس کرده و مسجدالاقصی را در آن قرار داده است. مسجدی که گراگرد آن را مبارک کرده است. همه این سرزمین مقدس و مبارک است و ما از سرزمین مقدسی دفاع می‌کنیم. از تمدن این منطقه و از تاریخ آن در برابر اشغال دشمن صهیونیستی دفاع می‌کنیم.

ما ملت فلسطین با تعداد اندک خود در صیانت از این سرزمین معجزه کردیم. همه جهان به خاطر این سرزمین در نبرد هستند و با مشکلات و چالش‌های فراوانی روبه‌روست. همه تمدن‌ها در طول تاریخ برای تسلط بر این سرزمین جنگیدند. همه ادیان و افکار و اندیشه­‌ها با هم در نبرد هستند و درصدد اجرای طرح غربی ـ صهیونیستی هستند.

بنابراین فلسطین و مسجدالاقصی نقطه مشترک همه ماست. ما هرگز این گوهر گرانبهای مسجدالاقصی را از دست نخواهیم داد و آن را با تمام جهان عوض نخواهیم کرد. لذا با ایمان راسخ خود از مسجدالاقصی و فلسطین دفاع خواهیم کرد و گذر زمان نشان خواهد داد که ملت فلسطین امانتدار خوبی برای این امانت گرانبها بود. این مقاومت منحصر به باریکه غزه نیست، بلکه در کرانه باختری نیز مقاومت روزبه‌روز محکم‌تر می­‌شود و با وجود همه مشکلات و چالش‌ها و فشار رژیم صهیونیستی و نابودی شهرهای فلسطینی و قتل فرزندان آن، این ملت از خود مقاومت فراوانی نشان داد.

تصور کنید در آخرین جمعه ماه مبارک رمضان؛ ۱۲۰ هزار فلسطینی نماز آخرین جمعه ماه را اقامه کردند. این عدد، عدد اندکی نیست. علی‌رغم اینکه دشمن موانع فراوانی در برابر ملت فلسطین قرار داد و مانع حضور نمازگزاران شد، اما مشاهده می‌کنیم که این جمعیت فراوان حضور یافته است. علی‌رغم فشار شهرک‌نشینان و وجود موانع، حضور این جمعیت نشان‌دهنده این است که ملت فلسطین به حقانیت خود اطمینان دارد و با ایمان عمیق خود به خداوند متعال و قداست این سرزمین که از آن دفاع می‌کند، در برابر فشارها تسلیم نمی‌شود. ما ان‌شاءالله از پیروزی خود اطمینان داریم و یقین داریم که نتیجه نهایی و حتمی این نبرد، پیروزی ماست.

* بله. این اراده در نماز جمعه اخیر و در شعارها و فریادهایی که در مسجد الاقصی سرداده شد، خود را نشان داد. اجازه دهید به عوامل دیگری که مربوط به کرانه باختری است بپردازیم. براساس اطلاعات به دست آمده جنبش جهاد اسلامی در فلسطین حضور پررنگی در کرانه باختری دارد. به‌طوری که در کرانه باختری عملیات استشهادی فراوانی انجام داد. همچنین شاهد جنایات فراوانی از سوی رژیم صهیونیستی بود، به‌طوری که بعد از هفتم اکتبر و طوفان‌الاقصی عملیات دستگیری و ترور نیروهای مقاومت افزایش یافت.
آیا این وضع در کرانه باختری و این جنبش مردمی یا مقاومت می­‌تواند به اندازه‌ای رشد کند که از مقاومت در غزه حمایت کند و توانایی مقاومت در حمایت از فلسطین اشغالی را افزایش دهد؟
* به نظر من اول باید به مسئله غزه بازگردیم. اولاً غزه با امکاناتی که همه می­‌شناسیم مقاومت می­‌کند، با این امکانات محدود و محاصره ۱۵ ساله شاهد مقاومت فراوانی در برابر این هجوم همه جانبه هستیم. باید اعتراف کنیم که ما اکثر این امکاناتی که در دست داریم را از جمهوری اسلامی ایران به دست آوردیم. جمهوری اسلامی با ابزارها و روش‌های مختلفی از ما حمایت کرد و در کنار این سلاح؛ تجربه و دانشی که از برادران‌مان در جمهوری اسلامی ایران به دست آوردیم بسیار فراوان بود.

* منظورتان انتقال دانش ساخت سلاح است؟
* بله، تجربه ما در تولید موشک و خمپاره و اسلحه. شش ماه است که اسرائیل به ما حمله می­‌کند و کمک‌های آمریکا از اسرائیل در این مدت متوقف نشده؛ در حالی که ما در این شش ماه کمکی دریافت نکردیم و قبل از این شش ماه نیز تحت محاصره شدید بودیم.

اما قبل از آغاز این جنگ، نیروهای مقاومت تجارب خود را به کرانه باختری منتقل کردند و اقدام به تشکیل گروه‌های مقاومت نمودند که اکنون در اکثر شهرهای کرانه باختری حضور دارند. این نیروهایی که در کرانه باختری حضور دارند، چه کوچک باشند چه بزرگ، مقاومت چشمگیری از خود نشان دادند و حتی قبل از آغاز یورش رژیم اسرائیل به غزه، در مناطقی مانند جنین، طولکرم، نابلس، الخلیل و قدس همیشه در حال مبارزه با نیروهای اشغالگر بودند. این مقاومت همیشه حاضر بود و به رشد خود ادامه داد. علی‌رغم توسعه شهرک‌های صهیونیستی در کرانه باختری، اندیشه مقاومت و جوهره آن در دل نیروهای مقاومت حضور داشت.

کرانه باختری نقطه مرکزی مقاومت است. زیرا ما در آن‌جا به طور مستقیم و مستمر با شهرک­‌سازی مقابله می­‌کنیم. هدف از این اقدامات، ویران کردن مسجدالاقصی و ساخت شهرک‌های صهیونیستی در این مکان مقدس است. توجیه جنگ در کرانه باختری بیش از غزه بود؛ با وجود این نمی­‌توان گفت امکانات کرانه باختری به اندازه‌ای است که بتوان با آن‌ها در برابر رژیم صهیونیستی مقاومت کرد و با آن وارد نبرد شد؛ ما اکنون شاهد نوعی مشغول کردن نیروهای صهیونیستی در نبردهای پراکنده هستیم و با نیروهای صهیونیستی حاضر در این منطقه نبرد می‌کنیم و در هر نقطه و هر جایی که حضور دارند مبارزه می‌کنیم.

این وضعیت در کرانه باختری بیهوده و بی­‌دلیل به‌وجود نیامده است. بلکه نتیجه تلاش، مسلح کردن و بسیج نیروهای مقاومت است. این بسیج نیروها در این چند ماه صورت نگرفته است، بلکه نتیجه سال‌ها تلاش است. به همین خاطر است که می‌گویم وضعیت مقاومت در غزه و کرانه باختری نتیجه این چند سال اخیر نیست، بلکه حاصل سال‌های متمادی تلاش و کوشش ملت فلسطین است، و در این سال‌ها تجارب فراوانی کسب کرده و شجاعت و اراده مضاعفی برای مبارزه به دست آورده و دانش استراتژیک مبارزه و جنگ را از برادران خود در جمهوری اسلامی ایران آموخته است. این کشور پایگاه و پناه ملت ماست و در همه سطوح سیاسی، امنیتی و نظامی از حمایت این کشورِ برادر بهره می‌بریم.

همه این امور به طور ناگهانی و بی‌مقدمه به‌دست نیامده است. این وقایع نتیجه سال‌ها تجربه است که نتیجه آن را در جنگ غزه مشاهده می‌کنیم. مقاومت مردم فلسطین در غزه و در همه مناطق این کشور و کرانه باختری قابل مشاهده است. ما انتظار داریم این پدیده در کرانه باختری رشد کند و اقدامات شجاعانه نیروهای مقاومت به طور فزاینده‌ای گسترش یابد. ما ضرب‌المثلی داریم که می­‌گوید: روزهای آینده منتظر ما و یهودی‌ها است. منظور این است که با گذشت روزگار و وجود چالش‌ها ثابت خواهیم کرد که هرگز از موضع خود دست نمی­‌کشیم و تا ابد از این سرزمین دفاع خواهیم کرد. ما مطمئن هستیم که این رژیم نابود خواهد شد؛ ایمان و یقین ما به خداوند متعال تزلزل‌ناپذیر است؛ اما ما نیز باید وظیفه خود را انجام دهیم و با تمام وجود تلاش کنیم و از مقاومت دست نکشیم. ان‌شاءالله این نبرد غزه نقطه آغاز نابودی این رژیم غاصب است.

* آیا ممکن است این تجربه به مناطقی که آن را مناطق ۴۸ می­‌نامند نیز منتقل شود و شاهد مقاومت در آن باشیم؟ نظر شما در این مورد چیست؟
* به نظر من در این برهه نزدیک، امکان انتقال این تجربه وجود ندارد. اما باید بگویم که ملت فلسطین در مناطق ۴۸ همچنان به حق ملت فلسطین ایمان دارد. ایمان مردم به این‌که این سرزمین، وطن ملت فلسطین است و تزلزل نمی‌پذیرد. شرایطی که مردم مناطق ۴۸ با آن مواجه هستند پیچیده است. ما همیشه اعلام کرده‌ایم که باید براساس شرایط هر منطقه اوضاع را بررسی کنیم. به همین خاطر شرایط مردم این منطقه را درک می‌کنیم و از آنان بیش از توانایی‌شان انتظار نداریم. آنان به آهستگی به حرکت خود ادامه می‌دهند، اما ایمان این مردم به این‌که این سرزمین وطن ملت فلسطین است، کاهش نیافته و آنان هرگز از این حق دست نخواهند کشید. آن‌چه ما در این مرحله حساس از آنان انتظار داریم این است که به حضور خود در داخل فلسطین پایبند باشند.

امیدوارم در آینده حضور مؤثرتر و متفاوتی داشته باشند. اما آن‌چه اکنون انجام می­‌دهند نیز خوب و مناسب است و ما همیشه تلاش آن‌ها را قدر می­‌دانیم. آنان امتداد طبیعی ملت فلسطین هستند. همین مقاومت آن‌ها و باقی ماندنشان در سرزمین فلسطین به نوبه خود دستاورد بزرگی است. آنان برادران ما هستند و مردم فلسطین همیشه نسبت به آن‌ها محبت داشتند و به آنان احترام می‌گذارند. ملت فلسطین یک ملت واحد است.

* از عوامل موثر دیگری که بر وقایع امروز غزه تأثیرگذار است و ممکن است نبرد طوفان الاقصی را متمایز کند، این است که خون فلسطینیان با خون‌های مناطق دیگر در هم آمیخت. بگذارید بگوییم که مقاومت فلسطین از حمایت سیاسی برخوردار است و این از گذشته وجود داشت؛ اما آن‌چه تازه است حمایت نظامی و میدانی برادران یمنی، عراقی و سوری است. آیا این به معنای وحدت میدان‌ها است؟ آیا این مفهوم و این عملیات که از سوی نیروهای مقاومت انجام شده، تأثیری در وقایع منطقه داشته است؟ به ویژه عملیاتی مانند عملیات انصارالله یمن، آیا بر اقتصاد اسرائیل تأثیر گذاشت؟
* در وهله اول باید تأکید کنیم که همه ملت‌های منطقه با ملت فلسطین همدردی می‌کنند و حامی این ملت هستند. حکومت‌های عربی نشان‌دهنده احساسات ملت‌های عرب نیستند. در زمانی که مسئله وحدت میدان‌ها مطرح می­‌شود، باید در نظر داشت که این وحدت بی‌دلیل و بیهوده به دست نیامده است. سال‌ها برای این امر برنامه‌ریزی شده است؛ حزب‌الله حاضر در میدان با نیروهای مقاومت فلسطین ارتباط داشت؛ این ارتباط به وسیله انتفاضه و قیام‌های مستمر که حزب‌الله در همه آن‌ها حضور پُررنگی داشت، نمود می‌یابد. حزب‌الله همیشه در کنار مقاومت فلسطین بود و دانش و تجارب خود را به آنان تقدیم می­‌کرد و نیروهای مقاومت را آموزش می­‌داد. همه این امور و ارتباط با نیروهای مقاومت در این امر تأثیرگذار بود.

ملت یمن همیشه در کنار ملت فلسطین بود. خوشبختانه در این نبرد برادران انصارالله در یمن حاضر بودند و آنان قدرت را در یمن به دست گرفته­‌اند. آنان در واقع این جنگ را جنگ خود دانستند؛ اما باید در نظر داشت که آنان قبل از این جنگ نیز در میدان حاضر بودند و ما همیشه با آنان در ارتباط بودیم؛ و علی‌رغم نیازهای فراوان آنان و شرایط سخت در کشورشان، آنان در عملیات سیف‌القدس و عملیات قبل و بعد از آن در نبردها حضور فعال داشتند. آنان از خوراک روزانه خود صرف نظر می‌کردند تا به ما کمک کنند. علی‌رغم اینکه برداران یمنی از فقر رنج می‌برند و بسیاری از آنان تحت محاصره شدید هستند، در عملیات سیف‌القدس به ما کمک‌های مالی کردند و میلیون‌ها دلار به ما کمک کردند. تصور کنید یک فقیر میلیون‌ها دلار به شما کمک کند؛ این امر برای بسیاری از مردم غافلگیرکننده است.

ملت یمن چنین است؛ فکر می­‌کنید این ملت تا چه اندازه خود را جزئی از این نبرد می­‌داند که حاضر است از خوراک روزانه خود دست بکشد تا به مقاومت کمک کند؟ این ملت علی‌رغم ضعف امکانات و فقر مردمش، کمک‌های مردمی را جمع‌آوری می‌کند و انجمن‌هایی برای جمع‌آوری و ارسال کمک‌های مردمی تشکیل می­‌دهد. شما از حجم کمک‌های این مردم فقیر شگفت‌زده می­‌شوید. کمک‌های نقدی که این مردم به ملت فلسطین ارائه می­‌دهند منحصر به این جنگ نیست. این ملت علاوه بر مواجهه با اسرائیل، جبهه جدید با سراسر جهان گشوده است.

آنان دشمن صهیونیستی را در مهم‌ترین بندر تجاری زمین­‌گیر کردند و همه جهان و حتی آمریکا را به چالش کشاندند. بریتانیا را به چالش کشاندند و با آمریکا و انگلیس درگیر شدند و مانع حرکت کشتی­‌ها به سمت بنادر اسرائیل شدند. این دستاورد بزرگی است و انتظار آن نمی‌رفت. علی‌رغم فداکاری‌ها و چالش‌های فراوان مردم یمن توانستند حضور پررنگ و تاریخی را رقم بزنند.

ما همه این اقدامات را ارج می‌نهیم. من در غزه مشاهده کردم که مردم آن‌جا تصاویر برادران ما که در حال بمباران و موشک‌باران مواضع اسرائیلی بودند را بالای سر بردند. مشاهده کردم که برادران ما نام عبدالملک الحوثی را روی خمپاره­‌ها می‌نوشتند. این امر به چه چیزی دلالت دارد؟ این پدیده نشان‌دهنده رابطه روحی و عاطفی موجود بین ملت فلسطین و یمن است. این حضور پررنگ نشان‌دهنده اهمیتی است که یمن به مسئله فلسطین می­‌دهد. مردم فلسطین نیز اهمیت اقدامات مردم یمن را می­‌دانند و بر تأثیر این ملت در ماه‌های اخیر و موضع نظامی آنان و حضور نظامی آن را ارج می­‌نهند.

* تشکیل محور مقاومت موجب بروز چنین اتفاقات مبارکی در این روزها شده است. شاید حتی دشمن به وجود قدرت محور مقاومت اعتراف می‌کند و به تأثیر آن در معادلات واقف است. آیا می‌توان از دو طرح سخن راند؟ طرح تسلیم در برابر فشار و طرح مقاومت؟ آیا ممکن است که نبرد طوفان الاقصی فراموش شود؟ من می‌خواهم معادله را معکوس جلوه دهم؛ منظورم این است که تأثیر این نبرد بر ملت‌های منطقه را مطرح کنم و تأثیر تقویت توانایی مقاومت و پیوستن بخش‌های دیگر به محور مقاومت را بررسی کنیم.
مثلاً امروز سخن از تلاش بعضی از مردم اردن برای عبور از مرزها و ورود به فلسطین بود. از سوی دیگر مردم عراق نیز خواستار ورود به خاک فلسطین بودند و مقاومت عراق خواستار تاسیس مقاومت اردن هستند. آیا این امر امکان پذیر است؟
* ببینید! به نظر من این جنگ در اعماق عقل و اندیشه عربی و اسلامی رخنه کرد و تأثیر درازمدتی خواهد داشت. ما امروز در مناطق و کشورهای همجوار اسرائیل فعالیت می‌کنیم. برخی کشورها با اسرائیل معاهده صلح امضا کرده‌اند. برخی از کشورها با مقاومت همراه بودند؛ اما در هر صورت تأثیر این نبرد تا مدت‌ها بر ملت‌های منطقه باقی خواهد ماند. زمانی که مردم کشورهای منطقه مشاهده می‌کنند که این ملت مستضعف فلسطین این‌گونه با اسرائیل مواجه می­‌شوند، حمایت خود از مقاومت را افزایش می‌دهند.

هر کسی از خود سؤال کند که چرا کشورهای عربی با این همه امکانات نظامی و اقتصادی نمی­‌توانند کوچک‌ترین کمکی به فلسطینیان ارائه دهند. این امر بر مردم فلسطین تأثیر خواهد گذاشت. مهم نیست که اکنون تأثیر خود را نشان دهد، اما به نظر من تأثیر خود را در سال‌های آتی نشان خواهد داد و بر جنگ ما علیه دشمن صهیونیستی تأثیر خواهد گذاشت.

هر نوع همدردی که شما شاهد آن هستید هر چند که از کشورهای ضعیف باشد، باز مهم است. زیرا ما با بسیاری از کشورهای عربی و ملت‌های عرب ارتباط داریم. ما می‌دانیم که ملت‌های عرب از رویکرد سیاسی حکومت‌های خود ناراضی­‌اند و با مردم فلسطین همدردی می‌کنند، این مردم با روح و جان خود با ما همدردی می‌کنند؛ بعضی از آن‌ها کمک‌های فراوانی به ما می‌کنند. زیرا مطمئن هستند که فلسطین بخش جدایی‌ناپذیر جهان عرب و جهان اسلام است. همچنین آنان اطمینان دارند آنانی که در فلسطین مقاومت می‌کنند برادران و خوهران خودشان هستند. این نیروهای مقاومت فرزندان همین منطقه هستند. لذا تأثیر این نبرد بسیار زیاد خواهد بود.

ان‌شاءالله در سال‌های آینده این تأثیر را خواهیم دید، کمااینکه ممکن است بر خود حکومت‌ها نیز تأثیر بگذارد.

* شاید این تأثیر، منحصر به ملت‌های عرب نباشد. امروز شاهد تغییر افکار عمومی در سراسر جهان هستیم، حتی اروپای غربی نیز متاثر شد. شاید نظیر آن در تاریخ مبارزه وجود نداشته باشد.
* این امر نیز تأثیر فراوانی دارد، زیرا روایت اسرائیل از جنگ را تکذیب می‌کند. این روایت که اسرائیل مظلوم است و صهیونیسم همیشه تحت فشار و ظلم قرار دارد و در جنگ جهانی متحمل ظلم‌های فراوان شد، همگی به باد می‌رود. همه آن‌چه اسرائیل تبلیغ می‌کند از بین خواهد رفت. اکنون صهیونیسم و طرح صهیونیستی چهره واقعی خود را نشان می­‌دهد؛ همان چهره قتل و کشتار مردم بی گناه و ارتکاب جنایت‌های بی­‌پایان.

ما در مورد مصیبت یهود به دست نازیسم شنیده بودیم؛ ما این‌ها را در کتاب‌ها خواندیم. اما اکنون همان جرم‌ها را می­‌بینیم که به دست صهیونیست­‌ها انجام می­‌شود. آنان دست به جنایات هولناکی علیه مردم فلسطین زدند و اکثر این مظلوم‌نمایی‌های صهیونیسم بی­‌اساس است. اما جنبش صهیونیسم غرب را قانع کرد که در تاریخ مظلوم واقع شده و قربانی نازیسم است. اما اکنون غرب و ملت‌های غربی مشاهده می‌کنند که صهیونیسم چگونه مرتکب چنین جنایات هولناکی در حق مردم بی‌گناه می‌شوند؛ همه این‌ها بر افکار عمومی غرب تأثیر گذاشت و انسانیت و ارزش‌های اخلاقی را بیدار کرد.

به همین‌خاطر ما از همه آزادگان جهان که در کنار ما ایستادند و با روش‌های مختلف از ما حمایت کردند، تشکر می‌کنیم. همه افرادی که در کشورهای مختلف از ما حمایت می‌کنند به مثابه پشتیبان ما هستند و از ملت مظلوم فلسطین دفاع می‌کنند و از احترام والایی نزد مردم فلسطین برخوردارند. این امر غافلگیرکننده بود، چه چیزی باعث این همه همدردی و حمایت شد؟ آنچه باعث این حمایت شد، همانا جنایات اسرائیل و صهیونیسم است. این رژیم کوچک‌ترین احترامی برای افکار عمومی قائل نیست و بدون هیچ حساب و کتاب و بدون هیچ ابایی دست به کشتار مردم بی‌گناه می‌زند.

ارتش اسرائیل غیر نظامیان را در شهرها و خیابان‌ها می­‌کشد؛ ساکنان غزه را بمباران می‌کند و کودکان را به قتل می­‌رساند، همه این‌ها جنایات بزرگ است و هر آزاده­‌ای در سراسر جهان این جنایات را نمی­‌پذیرد. به همین‌خاطر عکس‌العمل‌های فراوانی علیه این جنایات شده است. حتی نظام سیاسی آمریکا که در آغاز عملیات طوفان الاقصی سوار بر موج حمایت از حق ادعایی اسرائیل شد، اکنون با شکست مواجه شده است. هر چند این نظام نمی­‌تواند جوهره حقیقی خود را تغییر دهد، اما در مقابل نمی­‌تواند همه این جنایات را توجیه کند و مسئولیت آن‌ها را بپذیرد.

زمانی که بایدن در شورای جنگ صهیونیست حاضر شد و یکی از اعضای آن بود فکر می­‌کرد که یک یا دو هفته با غزه وارد جنگ می­‌شویم و حماس را نابود می‌کنیم. اما مقاومت آنان را غافلگیر کرد. حتی حکومت آمریکا از این همه مقاومت متعجب شده است. به همین خاطر سعی می‌کنند از این همه جنایت رهایی یابند. اما این تلاش‌ها آنان را نجات نخواهد داد. آنان در این جنگ حاضر بودند و یکی از طرف‌های جنگ هستند. هیچ اقدامی، آمریکا و رهبران آن و جهان غرب را از این همه جنایت نجات نخواهد داد.

* همزمان عملیات طوفان الاقصی حقایق را آشکار کرد و چهره واقعی غرب را نشان داد؛ اکنون تمدن غرب، و دوگانگی ارزش‌ها، و سیاست یک بام و دو هوای این کشورها کاملاً عیان شده است و دروغ حقوق بشر ادعایی نیز روشن شده است.
* بگذارید بیشتر از این واقع‌گرا باشیم. به نظر من نظام سیاسی غرب توجهی به نظام اخلاقی نمی‌کند. درواقع این حکومت‌ها بر پایه اخلاق بنا نهاده نشده‌اند. این حکومت‌ها براساس قدرت و سلطه بنا نهاده شده و پس از آن پوشش دروغینی به نام حقوق بشر قرار دادند. این نظام‌ها برای خود مجموعه‌ای از ارزش‌ها و هنجارهای اخلاقی خلق کرده تا به جهان نشان دهند که این کشورها بر پایه اخلاق و بشریت بنا شده­‌اند؛ در حالی‌که چنین چیزی وجود ندارد. آنان ادعا می‌کنند قوانینی وضع کرده­‌اند که رفتار اجتماعی بشر را سامان می­‌بخشد. آمریکا که سردمدار این کشورهاست، ادعا می‌کند حامی حقوق بشر است.

این جنگ دروغ روایت آمریکایی در رابطه با حقوق بشر را نشان داد. باید به یاد داشته باشیم که آمریکا بر پایه قتل و جرم و جنایت بنا نهاده شده و بسیاری از سرخ‌پوستان را نابود کرده و در طول تاریخ دست به کشتار دسته‌جمعی آنان زده و همه آنان را از بین برد. آمریکا جنگ‌های هولناکی در ویتنام، افغانستان، عراق و بسیاری از نقاط جهان به راه انداخت، در حالی‌که هیچ کدام از این جنایات در تلویزیون و رسانه‌ها بازتاب نداشته است.

هرگز فراموش نمی‌کنیم که آمریکا خانه و کاشانه هزاران نفر از مردم بی‌گناه ویتنام را به آتش کشید و زنان و کودکان آنان را قتل عام کرد. لذا آن‌چه اسرائیل مرتکب می‌شود همان رفتار جنایتکارانه‌ای است که آمریکا قبل از این رژیم مرتکب شده بود.

درواقع جنایتکار بزرگ درصدد سرپوش گذاشتن بر جنایات جنایتکار کوچک است. اما تاریخ و جهان هرگز کشور آمریکا با آن همه قدرت را نخواهد بخشید؛ این کشور این قدرت خود را بر اجساد مردگان بنا کرده است. این کشور خون‌های بسیاری از مردم بی‌گناه را بر زمین ریخت و زندگی افراد زیادی را تباه کرد تا بتواند قدرت خود را بنا نهد. آمریکا امکانات و منابع بسیاری از کشورها را غارت کرد و در سال‌های گذشته تلاش کرد به جهان نشان دهد که مؤسسات حقوق بشری و دادگاه جنایی بین‌الملل و سازمان ملل و… برای صیانت از حقوق بشر هستند. درحالی‌که آن‌چه در فلسطین در جریان است بزرگ‌ترین جنایت است ولی با وتوی آمریکا مواجه می‌شود. آمریکا همیشه طرح‌های آتش‌بس را وتو کرده است. این کشور نه‌تنها کنار جنایتکاران است؛ بلکه با توقف جنگ نیز مخالف است و هر زمان که شورای امنیت طرح آتش‌بس را ارائه می‌دهد با وتوی آمریکا مواجه می‌شود.

به همین‌خاطر جرم با ذات کشور آمریکا عجین شده و هرگز بخشیده نخواهد شد. ملت مظلوم فلسطین، نه آمریکا و نه غرب را نخواهد بخشید. همه ملت‌های آزاده هرگز سیاست‌های جنایتکارانه آمریکا را نخواهند بخشید. این کشورها جنایات بزرگی علیه حقوق بشر مرتکب شده‌اند.

* نظر شما در مورد کمک‌ها چیست؟ آیا این کمک‌ها پاسخگوی نیازهای مردم فلسطین بوده است؟ آیا مشروعیت واقعی برای کشورها باقی مانده است تا بتوانند به ملت فلسطین کمک کنند؟
* در مورد کمک‌ها باید بگویم که بسیار اندک است و همین مقدار اندک نیز به دست مردم فلسطین نمی‌رسد. موانع بسیاری وجود دارد که مانع رساندن این کمک‌ها می‌شود. بزرگترین مانع، ممانعت اسرائیل از ارائه کمک‌های بشردوستانه است. هیچ کشوری مسئولیت رساندن کمک‌های بشردوستانه به فلسطین را نمی‌پذیرد. اقدامات نمایشی بعضی از کشورها نیز تنها در حد نمایش و خودنمایی بود که در راس آن‌ها آمریکا بود. این کشور از طریق آسمان مقداری کمک‌های انسان‌دوستانه به مردم غزه ارائه داد اما همین کمک‌ها، بهانه‌ای برای کشتن مردم بی‌گناه شد. زیرا رژیم، تجمع آن‌ها برای دریافت کمک‌ها را بمباران می‌کرد.

البته باید از کشوری که به ما کمک می‌کند، تشکر کنیم. اما باید اذعان کرد که این کمک‌ها بسیار اندک است و همین مقدار اندک به ملت فلسطین نمی­‌رسد. بعضی کشورهای عربی با ارائه کمک‌های اندک درصدد سرپوش گذاشتن بر سکوت خود هستند. این کشورها کمک‌های واقعی به ما ارائه نمی­‌دهند. کشورهای عربی می­‌توانند در برابر اسرائیل بایستند و با آن مواجه شوند. این کشورها حتی قادرند در روابط خود با کشورهای قدرتمند تجدید نظر کنند و بر وضع آن‌ها تأثیر بگذارند. کشورهای عربی می­‌توانند موضع تأثیرگذاری داشته باشند. اما به نظر من توطئه­‌هایی وجود دارد که مانع می‌شود؛ بعضی از حکومت‌های عربی نیز نمی‌خواهند مقاومت پیروز شود؛ زیرا پیروزی مقاومت در فلسطین موجب رسوایی همه کشورهای عربی می‌شود. این حکومت‌ها اسلحه‌ها را انبار می‌کنند و به ملت‌های خود وانمود می‌کنند که از امنیت منطقه حفاظت می‌کنند، در حالی‌که این یک دروغ بزرگ است.

موضع اخلاقی این نظام‌ها نیز در برابر این همه کشتار رسوا شده است. همه این کشورها با سکوت خود رسوا شده‌اند. همه ادعا می‌کنند که مسئله به آن‌ها ربط ندارد. بعضی از کشورهای عربی ادعا می‌کنند می‌خواهد وساطت کنند، این چه حرفی است؟ منظور این است که آن‌ها می‌خواهند بین جنایتکار و قربانی وساطت کنند؟ آیا یک عرب قبول می‌کند که بین جنایتکار و برادر قربانی خود وساطت کند؟ در حالی‌که می‌داند بردارِ مسلمان و عرب وی قربانی این ظلم است؟ آیا می‌تواند در این شرایط موضع بی‌طرفی اتخاذ کند؟ هرگز این امر را نمی پذیریم. اما ما مجبوریم در این شرایط، این نقش را قبول کنیم. آنان نیز متأسفانه چنین نقشی را پذیرفته‌اند.

* منظور شما این است که به دلیل عدم وجود قدرت‌های بین‌المللی و کشورهای قدرتمند، کشورهای عربی مجبور شدند نقش میانجی بازی کنند و طرفین را به گفت‌وگو دعوت کنند؟
* اولاً اسرائیل قدرتی نیست. کشورهای عربی می‌توانند در برابر آن بایستند و مانع جنایات اسرائیل شوند. زمانی‌که کشورهای عربی معاهده صلح با رژیم اسرائیل امضا می‌کنند، این اسرائیلی که این کشورها با آن معاهده امضا می‌کنند؛ آیا نمی‌توانند به اندازه همان قراردادها و معاهدات بر رژیم فشار آورند و مانع ادامه این کشتار هولناک شوند؟ ما در مورد جنگ با اسرائیل سخن نمی‌گوییم. ما از آنان می‌خواهیم از راه دیپلماتیک مانع جنایات این رژیم شوند. ما از کشورهای عربی انتظار نداریم در کنار ما بجنگند، زیرا آنان خواهان جنگ با اسرائیل نیستند؛ پس نقش سیاسی شما کجاست؟ اعتبار منطقه‌ای شما کجاست؟ روابط شما که می‌توانید به وسیله آن بر این رژیم فشار آورید کجاست؟ آیا نمی‌توانید بر آن فشار آورید؟

من از این‌که عرب بی‌طرف باشد، شرم دارم. اینکه شما در این جنگ و با این حجم از ویرانی بی‌طرف باشید و به خون فلسطینیان بی‌اهمیت باشید، بسیار شرم‌آور است. شما می‌توانید تلاش‌های فراوانی به خرج دهید و در سطح سیاسی بر اسرائیل فشار آورید و با آن مواجه شوید. اما همین مواجهه سیاسی نیز متاسفانه رخ نداد.

* اگر فرض کنیم جنگ غزه با گفت‌وگو پایان یابد؛ به نظر شما مرحله بعد چگونه خواهد بود؟ مرحله پس از جنگ چه ویژگی‌هایی دارد؟ برنامه شما در غزه چیست؟ بعضی از طرف‌های خارجی می‌خواهند بدانند موضع شما چگونه خواهد بود؟
* باید اعتراف کرد که چالش‌های فراوانی وجود دارد. برای مثال من دو ماه قبل در قاهره بودم مصری‌ها تلاش می‌کردند ما را قانع کنند تا آتش‌بس را قبول کنیم. اما پس از آن نتانیاهو مشکلات فراوانی به وجود خواهد آورد. حکومت نتانیاهو ممکن است فروبپاشد. به همین دلیل است که او از طرح آتش‌بس هراس دارد.

من به آنان گفتم؛ ما نیز از آتش بس می­‌ترسیم. ما از روز بعد از آتش‌بس می­‌ترسیم. زیرا از نگاه ما روز پس از آتش‌بس، روز نبرد دیگری است. نبرد بازسازی غزه، نبرد تهیه خوراک و نیازهای مردم، نبرد با مشکلات متراکم مردم، چه کسی مشکلات آنان را حل می کند؟ این برای ما چالش بزرگی است.

ما در گفت‌وگوها بازسازی غزه را شرط گفت‌وگو قرار دادیم. باید ضمانت‌های بین‌المللی برای بازسازی وجود داشته باشد. همچنین ضمانت بین‌المللی برای درمان زخمی‌ها نیز وجود داشته باشد. زیرا این امر چالش بزرگی برای مقاومت خواهد بود. باید به شما بگویم که اسرائیل ممکن است آن‌چه که در جنگ نتوانست انجام دهد، از طریق محاصره پیگیری کند. این رژیم ممکن است محاصره را ادامه دهد و مانع ورود کمک‌ها به غزه شود.

اکنون تلاش­‌هایی برای ارائه کمک‌ها انجام می­‌گیرد. البته باید ضمانت دهند که طرف‌های بین‌المللی که این کمک‌ها را ارائه می­‌دهند، بتوانند به مدت یک یا دو ماه آن را ادامه دهند. چه کسی ضمانت می‌کند که عرب‌ها صندوقی برای بازسازی غزه تشکیل دهند؟ هیچ کسی چنین ضمانتی نمی‌دهد.

به همین دلیل این چالش بزرگی برای ما است. این چالش همه کشورهای عربی و اسلامی است. کشورهایی که ادعا می‌کنند در کنار ملت فلسطین هستند، در کنار مقاومت هستند. آیا این دولت‌ها، این ملت را با این حجم از ویرانی رها خواهند کرد؟ یا این‌که آماده بازسازی آن هستند؟ لذا حمایت مردم غزه و حل مشکلات آن‌ها پس از آتش‌بس برای ما چالش بزرگی است.

* یعنی علاوه بر جنبه عمرانی و کمک‌ها و بازسازی غزه و اراده جامعه و غیره…
* اداره جامعه به دست مقاومت است. مقاومت مسئول اداره این جامعه است. ما تا زمانی که شکست نخورد‌ه‌ایم، می‌توانیم جامعه را اداره کنیم.

* علی‌رغم اصرار اسرائیل…
* مقاومت شکست نخورده است. به همین‌خاطر باقی خواهد ماند و هرگز از ملت غزه دست نخواهد کشید و آن را تنها نخواهد گذاشت. ما بخشی از این جامعه هستیم؛ لذا هرگز از اداره آن دست نخواهیم کشید. ما تلاش می‌کنیم همه مشکلات آن‌ها را حل کنیم.

* آیا بین دو جنبش در این زمینه هماهنگی وجود دارد؟
* هماهنگی کامل وجود دارد. من می‌توانم بگویم که هماهنگی کاملی بین دو جنبش حماس و جهاداسلامی در همه زمینه‌ها وجود دارد. بین همه جنبش‌ها و گروه‌های مقاومت هماهنگی وجود دارد. این گروه‌ها در زمینه اداره جامعه، با هم هماهنگی دارند و هیچ مسئولیتی به اسرائیل نخواهند داد.

اسرائیل پایان مقاومت را شرط آتش‌بس قرار داده است. این امر به این دلیل است که شکست خورده است. لذا مقاومت توانست از خود محافظت کند. این مقاومت می‌تواند به تنهایی آینده جامعه را ترسیم کند.

* در دیدارهایی که بین رهبران مقاومت و مسئولان ایرانی انجام گرفت، آیا در مورد آینده غزه و مقاومت بعد از جنگ سخنی به میان آمده است؟
* دیدار ما با مسئولان ایرانی در چارچوب رابطه تاریخی و لاینفک مقاومت و حکومت جمهوری اسلامی است. لذا غیره‌منتظره نبود، بلکه کاملاً طبیعی است. ما همیشه با هم دیدار می‌کنیم، با هم گفت‌وگو می‌کنیم و تبادل‌نظر داریم و در بزنگاه‌های تاریخ با هم هستیم. یکی از این بزنگاه‌ها همین اتفاقات است. شکی نیست مشورت با مسئولان جمهوری اسلامی ایران و رهبران مقاومت بسیار ضروری است. ما مسئولان ایرانی را از شرایط مطلع می‌کنیم. علی‌رغم این‌که آنان پیگیر اوضاع منطقه هستند و از سال‌های دور همراه مقاومت بوده‌اند. هر چه مقاومت دارد از جمهوری اسلامی ایران است. تجربه­‌ای که حزب‌الله و همه گروه‌های مقاومت دارند، از ایران دارند. همه سلاح‌ها و امکانات از ایران است. لذا مشارکت آنان و مطلع ساختن آنان از وقایع به صورت مستقیم امری ضروری است.

* ایران به تنها گذاشتن مقاومت متهم نمی‌شود؟

* باید به شما بگویم بعضی افراد مغرضانه درصدد ایجاد تفرقه هستند یا این‌که می‌گویند ایران باید به طور مستقیم وارد جنگ شود. چگونه وارد جنگ شود؟ با چه کسی بجنگد؟

باید به شما بگویم شرایط جغرافیایی، مانع بزرگی بر سر راه ایران است. ایران به دلیل اوضاع جغرافیایی نمی‌تواند وارد جنگ شود. ما آروز داشتیم ایران با فلسطین مرز زمینی داشت. ایران هرگز از مقاومت دست نکشید. حتی یک لحظه از مقاومت دست نکشید. ایران در مواضع سیاسی خود از مقاومت حمایت کرده است.

همه مغرضانی که می­‌گویند ایران کجاست؟ چرا کاری انجام نمی­‌دهد؟ باید به آنان گفت که ایران حضور دارد. مسئولیت ایران این نیست که مستقیم وارد جنگ شود؛ بلکه مسئولیتش این است که از مقاومت حمایت کند.

برادران ما در لبنان، نیروهای حزب‌الله نقش بزرگی ایفا می‌کنند. نقش آنان در مشغول کردن جبهه شمالی و مشغول کردن بخش بزرگی از نیروهای رژیم ارزش فراوانی دارد. آنان صدها شهید تقدیم مقاومت کردند و خسارات بزرگی بر دشمن وارد کردند. آنان در هماهنگی نیروهای اشغالگر اختلال ایجاد کردند، در اوضاع اجتماعی دشمن صهیونیستی اختلال ایجاد نمودند.

آنان هزاران اسرائیلی را مجبور به مهاجرت و کوچ اجباری کردند. دشمن خود اعتراف کرده است که صدها هزار اسرائیلی مجبور به کوچ شدند. هزاران شهرک‌نشین، شهرک‌های خود را ترک کردند. این جمعیت ۳۵ درصد تولید کشاورزی اسرائیل را بر عهده داشته است.

همه این‌ها فشار مضاعفی بر اسرائیل وارد کرده است. اما متاسفانه بعضی از رژیم‌های عربی این خسارات را جبران کردند. نقش حزب الله واضح و روشن است. هر چه درباره نقش آنان بگوییم نمی­‌توانیم حق آنان را ادا کرده باشیم. نه می­‌توان حق ایران را ادا کرد و نه می­‌توان نقش آن در حمایت از فلسطین را توصیف کرد. من این را نمی­‌گویم. بلکه آن‌چه در میدان اتفاق می‌افتد بیانگر این امر است. نیروهای مقاومت این را بیان می‌کنند. ما قدردان کمک‌های بی­‌بدیل جمهوری اسلامی هستیم. در اینجا باید از همه مردم ایران تشکر کنم. از رهبران و مسئولان ایران تشکر می­‌کنم. از همه کمک‌هایی که به ما کرده‌اند تشکر می­‌کنم.

* رژیم صهیونیستی تا کنون عملیاتهای تروریستی بسیاری انجام داد. آخرین این عملیات حمله به کنسولگری ایران در دمشق است که در آن یکی از برجسته ترین رهبران نظامی ایران سردار زاهدی به شهدات رسید. لطفا در این باره برایمان صحبت کنید.
این اقدام جنایتکارانه نشان دهنده ترس و هراس اسرائیل است. این رژیم می خواهد با این اقدام میدان واقعی نبرد را ترک کند و وارد میدان دیگری شود. درصدد ایجاد تنش در خارج از میدان نبرد است؛ لذا به کنسولگری ایران حمله کرد و موجب محکومیت جهانی شد. این نشان دهنده میزان بالای بحران در اسرائیل است. این رژیم می خواهد نبرد را به کل منطقه گسترش دهد. البته این جنایت بزرگی است که مرتکب شدند. موضع ایران نیز کاملا روشن بود. ما نیز برادران شهید خود را نزد خدا می دانیم. آنان همیشه به وظیفه خود در میادین حمایت از مردم فلسطین عمل میکردند و در عرصه غایب نبودند. دائما در میدان سیاست و نیز پشتیبانی حضور داشتند.

* سؤالات زیادی باقی مانده است اما نظر به وقت و زمان اندک مصاحبه را در اینجا به پایان می رسانیم. اگر سخنی باقی مانده است بفرمایید.
در اینجا دوست دارم از ملت ایران تشکر کنم، از حکومت ایران تشکر کنم. از همه ملت‌های اسلامی و عربی که با ما بودند تشکر کنم. هر کسی که با هر روشی از ما حمایت کرد از او تشکر می‌کنم. راهپیمایی‌هایی که در کشورهای مختلف انجام شد، ملت‌هایی که با ما همدردی کردند، از همه آن‌ها تشکر می‌کنم.

ان‌شاءالله این موضع شما تأثیر فراوانی خواهد داشت و مانع رژیم صهیونیستی خواهد شد. این حمایت در نهایت منجر به پیروزی نهایی فلسطین خواهد شد.

* در پایان از شما تشکر می کنم. من هم از شما ممنونم.

* از شما به خاطر حضور در این مصاحبه تشکر می‌کنیم و از خداوند برای ملت فلسطین پیروزی و نصرت خواستاریم. در واقع نسل ما آرزویی جز نماز خواندن در قدس شریف برای او باقی نمانده است. انشاءالله این آروز محقق خواهد شد.

متشکرم. عید فطر را به شما تبریک می‌گویم. عید را به همه امت اسلامی و امت عربی تبریک می‌گویم. امیدوارم همه آزادگان جهان پیروز و موفق باشند. امیدوارم روزهای بهتری برای ما رقم بخورد.