«صبحانه با زرافه‌ها»؛ کثیف، غیرانسانی و پوچ!

«صبحانه با زرافه‌ها»؛ کثیف، غیرانسانی و پوچ!

«صبحانه با زرافه‌ها» یک فیلم کثیف و غیرانسانی است که محصول زیست سازندگانش است. فیلم معنای زندگی را «هیچ و پوچ» می‌داند و برای همین نسخه «بخشش» تجویز می‌کند.

گروه اجتماعی هوران– نام فیلم «صبحانه با زرافه‌ها» نوید یک داستان فانتزی را می‌دهد؛ اسمی که مخاطب را به سالن می‌کشاند تا فیلم متفاوتی را ببیند ولی او را غافلگیر می‌کند! فیلم یک شروع رئالیستی دارد، رفته رفته ببینده حس می‌کند با یک کار «دارک کمدی» روبه‌روست که می‌خواهد مصرف مواد مخدر را مذمت کند، اما هر چه داستان پیش می‌رود مشخص می‌شود مذمت و نکوهشی در کار نیست! اساسا مسئله چیز دیگری‌ست! همچنین پایان فانتزی فیلم بدون داشتن هیچ منطقی روایی باعث تعجب می‌شود!

«صبحانه با زرافه‌ها» در ساختن جهان قصه‌اش ضعف اساسی دارد؛ چون زیست سازندگان این فیلم با مخاطبانش متفاوت است. کاراکتر‌ها دائما در حال مصرف مواد و نعشگی‌اند و این منوط به حال بدشان هم نمی‌شود! کاراکترها کنش‌هایی انجام می‌دهند که غیرقابل باور است؛ مخاطب نمی‌فهمد که چرا شخصیت‌های «صبحانه با زرافه‌ها» چنین تصمیماتی می‌گیرند. مخاطب نه جهان فیلم را باور می‌کند نه شخصیت‌ها. به‌بیانی دیگر جهانِ فیلم نه یک «جهانِ فانتزی» که یک «جهانِ کاریکاتوری و غیرواقعی» است.

اما بزرگترین مشکل این فیلم جایی است که در پوشش و سایه اخلاق‌مداری، مرتکب بزرگترین حرف غیرانسانی شده که هیچ انسان سالمی غیر از کاراکتر‌های این فیلم، آن را نمی‌پذیرد! بخشش واژه مقدسی است که کثیف‌ترین برداشت از آن در «صبحانه با زرافه‌ها» شده است. فیلم می‌گوید «ببخش»! همه‌چیز را «ببخش»! اما این بخشش برآمده از یک پوچ‌گرایی محض است. هیچ ارزش و معنایی وجود ندارد، بنابراین تنها راه بخشش است! تعدیل «بی‌غیرتی» به مفهوم «بخشش» یکی از معانی بیمارگونه فیلم است؛ بخشیدنی که کارکردش این است که اگر نباشد، هیچ رابطه‌ای پایدار نمی‌ماند و فیلم بی‌مبالاتی را با مفهوم بخشش، آرایش می‌کند.!

«صبحانه با زرافه‌ها» در چندین مرتبه موفق به گرفتن خنده از مخاطب می‌شود؛ ولی به غیر از دستاویز قراردادن کلیشه‌ای «شوخی‌های جنسی»، هنر دیگری را در کمدی خود رو نمی‌کند. همچنین در این بین اسم فیلم از دیالوگ‌هایی که اساسا از هجو برآمده، انتخاب شده است نه معنا و مفهوم خاصی!

«صبحانه با زرافه‌ها» یک فیلم کثیف و غیرانسانی است که محصول زیست و سبک زندگی سازندگانش است. فیلم معنای زندگی را «هیچ و پوچ» می‌داند و برای همین نسخه «بخشش» تجویز می‌کند. همچنین فیلم اساسا بدون این تعداد «سوپر استار» به خروجی مقبولی از جهت کیفی هم نمی‌رسید.

در پایان سوال از مدیران جشنواره فیلم فجر این است که آیا صرف حضور «سوپر استارها»، برای پذیرفته شدن هر فیلم کثیف و غیرانسانی کافی است؟

انتهای پیام/