شهید محمد تقی نظری
شهید عصر عاشورا به عاشورا رسید
*نویسنده: غلامعلی نسائی
شهیدان از مصادیق بارز تقوا واخلاص هستند.آنان با پیمودن راه پرفراز ونشیب دنیا وگذشت از علایق دنیوی و هر آنچه که خاکیان، بدان علاقه مند هستند، نگاه به افلاک داشته و از فرش به عرش صعود نموده اند. محمد تقی، از جمله شهیدانی است که در سال تولد انقلاب اسلام «۱۳۴۲» در گوشه ای از خاک گرانقدر ام القرای اسلام «روستای مغانک، شهرستان الیگودرز» چشم به جهان هستی گشود
حماسه و مقاومت هوران – گرمای آغوش پدر پذیرای وجود نازنینش شد و دردامن با محبت مادر درس عشق و وفاداری به اهل بیت(ع) را فرا گرفت. مادری که هیچگاه فرزندش را بدون «وضو شیر» نداد و هرگاه که قطرات شیر را در کام او فرو می ریخت با زمزمه های زیبا بین او وخاندان نبوت ایجاد علاقه می نمود. آنگاه که توان گویش وشنیدن را پیدا کرد، با تلاوت آیه هایی از قران مجید بوسیله مادر، روح و جانش باقران انس گرفت و آیه های نور در رگهای او جاری گشت.
برای آموختن فنون زندگی و علوم اجتماعی راهی دبستان روستا شد و دوره ابتدایی را با موفقیت سپری کرد. دوری راه و کمبود وسایل نقلیه برای تردد به شهر باعث شد تا از ادامه تحصیل باز ماند و در کنار پدر به کارهای کشاورزی مشغول شود. در سن «چهارده سالگی» تصمیم به ادامه تحصیل به صورت شبانه در شهرستان الیگودرز را گرفت و راهی مدرسه شبانه شد. پس از اتمام دوره راهنمایی تحصیلات خود را در دبیرستان نواب صفوی با موفقیت به پایان برد .
«شهید محمدتقی نظری» در دوران تحصیلی از دانش آموزان فعال و پرشوری بود که در محیط مدرسه در کنار انجام تکالیف درسی به فعالیت های دینی و اجتماعی می پرداخت. او از اولین افرادی بود که در دوران اختناق ستم شاهی عکسهایی از امام خمینی (ره)را با خود به روستا آورد و او را به مشتاقان ولایت و رهبری معرفی نمود. با آوردن اعلامیه های نهضت بزرگ اسلامی و توزیع آنها بین مردم روستا زمینه آشنایی آنها را با اهداف انقلاب اسلامی فراهم نمود. پس از پیروزی انقلاب اسلامی به همکاری با جهاد سازندگی پرداخت و در ایجاد کتابخانه ای در روستای زادگاهش و برگزاری دعای کمیل در مسجد روستا پیشقدم شد. بافرمان امام(ره) مبنی بر تشکیل بسیج مستضعفین از اولین کسانی بود که به عضویت آن شجره طیبه در آمد و در پشتیبانی از رزمندگان اسلام به تلاش و کوشش پرداخت. لکن همه این فعالیتها نتوانست روح پر جوش و خروش وی را آرام نماید.
از این رو تصمیم گرفت تا با پیوستن به ارتش جمهوری اسلامی ایران، آرزوها و اهداف خود را در ساختن ایرانی توانمند و با عزت تحقق بخشد.در آزمون ورودی دانشگاه افسری امام علی (ع)شرکت و به جمع دانشجویان آن مرکز تعلیم و تربیت درآمد. دوره آموزش نظامی را باموفقیت به پایان برد و با درجه ستواندومی به جمع لشکر ۸۴ خرم آباد در آمد. وی ازتاریخ ۳/۱۲/۱۳۶۴ به مناطق نبرد حق علیه باطل روانه شد و باپذیرفتن فرماندهی گردان ۱۳۹ درمنطقه عملیاتی سومار، به دفاع از حریم مقدس جمهوری اسلامی ایران پرداخت.
در عملیاتهای مختلفی چون آزادسازی شهر مهران ومنطقه میمک از لوث وجود دشمن متجاوز، حضوری سبز داشت و با تمام توان در هدایت نیروهای تحت الامر اقدام می کرد. او نه تنها افسری شایسته و دلاور در میدان نبرد بود بلکه در عرصه زندگی اجتماعی و خانوادگی نیز الگویی برای اطرافیان بشمار می رفت. انسانی مهربان و دلسوز بود که ایمان، صداقت، وفای به عهد، دینداری و تقوا و دستگیری وی از مستمندان زبانزد عام و خاص بود و اخلاق منحصر به فرد وی او را از سایر اطرافیان متمایز می ساخت وی همیشه در صف اول کمک به هم نوع و ترویج فرهنگ دینمداری بود و متواضعانه با عشق به رهبری و امام زمان(عج) امور خود را پیش می برد.
در تاریخ ۱۲/۶/۱۳۶۶ در منطقه میمک دریک نبرد جانانه چنان ضربه ای به دشمن متجاوز زد که پایه های فرماندهی آنان را در منطقه متزلزل ساخت در عصرروز عاشورای حسینی هدف تیر مستقیم دشمن بعثی قرار گرفت و با سلام و صلوات بر سالار شهیدان به کاروان شهدا پیوست.
پیکر مطهرش به زادگاهش منتقل ودر میان حزن و اندوه فراوان دوستدارانش درکنار هشت تن دیگر از شهیدان و الا مقام دروستا آرام گرفت.
