وصیت شهید قربانعلی شرفخانلو
اگر زائر کربلا هستید عکس مرا هم ببرید
شهید شرفخانلو می نویسد: چون با آرزوی زیارت کربلا از این دنیا میروم خواهش میکنم بعد از آزادی کربلا عکس مرا به عنوان زائر امام حسین (ع), به کربلا ببرید.
جسینیه هوران – شهید قربانعلی شرف خانلو با آغاز جنگ و تشکیل لشکر عاشورا به فرماندهی شهید مهدی باکری به جبهه رفت و در عملیات والفجر یک به عنوان معاون تدارکات و پشتیبانی لشکر انتخاب شد و سرانجام این سرباز حضرت روح الله مزد سالها اخلاص و کار برای خدا را در روز ۲۲ فروردین سال ۱۳۶۲ بعد از جلسه هماهنگی شورای فرماندهی لشکر گرفت؛ همان روزی که برای رساندن آب به خط مقدم، عازم خط شد و پس از اصابت ترکش یک خمپاره به شهادت رسید.

بسمه تعالی
با سپاس بیکران به خداوند متعال وبرگزیده برحقش خاتم پیامبران حضرت محمد ( ص) و با سلام و سپاس به ائمه معصومین و با درود به رهبر کبیر انقلاب اسلامی جهانگیر ایران،وصیت نامه خود را به شرح زیر که در درجه اول وصی ماها برادران پاسدار وبسیجی وجوانانند و امت حزب الله میباشد, تنظیم می کنم.
ما وارث ایرانی خراب شده توسط شاهان و دشمنانمان درجنگ تحمیلی هستیم, کشوری اسلامی با رهبری الهی که با یک جملهی:” آمریکا هیچ غلطی نمیتواند بکند.” پشت ابرقدرتها را به لرزه درمیآورد میباشیم.
باید از ولایت حضرت امام خمینی حداکثر استفاده را نموده و به وظیفه شرعی خود که اعتقاد وپیروی از ولایت فقیه است عمل نماییم و هر روز دست به دعا برای طول عمر امام امت و فرج حضرت مهدی عج و اتصال انقلاب اسلامی ایران به انقلاب حضرت مهدی ( عج) را با آرزوی تشکیل لشکر و تیپهای جند الله برای تحقق فتوای اخیر امام امت مبنی بر واجب کفائی بودن مسئله شرکت در جنگ ؛دعا کنیم وعمل مان نیز در این راستا باشد.
به امید پیروزی که حمله سراسری در تمام جبههها شروع وانشاء الله تا آزادی قدس و شکست آمریکا به پیش رفته ,و انقلاب را به تمام جهان صادر کنیم.
و اما جبهه و برداشتی که تا به امروز از جبهه داشته ام خیلی خلاصه بیان میکنم:
جبهه دانشگاهی است که با قلم گلوله و با رنگ خون ودر سرزمین کربلا ترسیم ونقش بسته است و مکانی است مقدس ومحل قطع و بریدگی از تمام وابستگیهای دنیاست و تنها وابستگی و عشق به خداست و تمامی کارها به خاطر خداودر جهت لقا ء الله . محل امتحان و آزمایش ما انسانهای خطاکار توسط خداوند متعال است که انشاء الله بتوانیم از این امتحان رو سیاه بیرون نیائیم.








