شهید حمید کارگر فرمانده گردان حمزه سیدالشهداء(ع)

شهیدی که کفش و غذایش را با فقرا قسمت می کرد

*نویسنده: غلامعلی نسائی

صبح بیاد کفش حمید افتادم، رفتم دیدم همان کفش قبلی‌اش را داخل روزنامه گذاشته دیگر حرفی نزدم. به روی حمید نیاوردم، چند روزی گذشت دوباره حمید آمد نزد من و گفت: مادرجان، شرمنده مقداری پول می‌خواهم.

گروه حماسه و مقاومت هوران – «شهید حمیدکارگر» فرزند: رضا و لیلا به سال«۱۳۳۹» در محمود آباد مازندران متولد شد. بابای حمید کارگر شرکت نفت بود و خیلی وضع مالی مناسبی هم نداشتند. حمید شش ساله که شد پدر زندگی را به تهران برد، دوران ابتدائی را در دبستان، رضا پهلوی معدوم،«حافظ کنونی» پشت سر گذاشت. دحمید تابستان ها در یک خیاطی شاگردی می کرد تا کمک خرج پدر باشد پدری که خود، کارگر بود. حمید در حین کار در خیاطی، به کلاس آموزش قرآن هم می‌رفت. بیشتر توجه‌اش به بچه‌های بود که وضع مالی مناسبی نداشتند.

مادر حمید می‌گوید: یک روز متوجه شدم حمید وقتی ناهار می‌خورد در حین غذا خوردن یک لقمه از غذایش را داخل دهانش می‌گذارد، یک لقمه را هم می‌گذارد در کیف مدرسه اش. یک روز، مدیر مدرسه من را خواست! گفت: مادر حمید! چرا پسرتان نهارش را به مدرسه می‌آورد؟چند بار کیف حمید را وارسی کردیم غذای لقمه لقمه داخل کاغذی بسته بندی دیدیم. مگر پسرتان در خانه غدا نمی‌خورد؟ شما در خانه مشکلی دارید که حمید، غذایش را توی مدرسه می‌خورد. مادر حمید، حمید را همان لحظه صدا زد و آمد. تا من را دید، به گریه افتاد. گفتم: پسرم، چرا این کار را می‌کنی؟ مدیر از دست تو خیلی ناراحت است. چرا این کار را می‌کنی پسرم؟
این را که گفتم، حمید به گریه افتاد، دست من را گرفت و کشید از جلوی مدیر کمی آن طرفتر برد و گفت: نه مادر من این غذا را برای دوستم که در منزل غذا نمی‌خورد می‌آور، آخر دوستم خیلی فقیر هستند. من نمی‌خواستم شما بدانید، نمی‌خواهم که آقای مدیر بفهمد. رفیقم خجالت می‌کشد مادر آبروی دوستم می‌رود. این ماجرا همچنان ادامه داشت. یک روز حمید گفت: مادر مقداری پول بده کفش بخرم. کفش‌های من خیلی پاره است توی مدرسه بچه ها یک جوری نگاهم می‌کنند. من خجالت می‌کشم.
پدر حمید گفت: حمید جان باشه، پس بیا با هم برویم تا برایت یک کفش خوبی بخرم.
حمید گفت: نه، شما بهم پول بدهید، با دوستم قرار گذاشتم که با هم برویم کفش بخریم. آخر او هم از باباش پول گرفته تا با هم برویم کفش بخریم. خاطرت جمع باشد بابا کفش محکم و خوبی خواهیم خرید.
پدر حمید گفت: باشد حالا که قرار گذاشتید با دوست خودت بروید و کفش بخرید، خب برو.
پدر پول را داد و حمید با خوشحالی رفت.
آن شب حمید دیر به منزل آمد. در خواب و بیداری بودم که داشت پایش را که شسته بود خشک می کرد.
صبح بیاد کفش حمید افتادم، رفتم دیدم همان کفش قبلی‌اش را داخل روزنامه گذاشته دیگر حرفی نزدم. به روی حمید نیاوردم، چند روزی گذشت دوباره حمید آمد نزد من و گفت: مادرجان، شرمنده مقداری پول می‌خواهم.
گفتم: می‌خواهی کفش بخری خندید، آقا رضا بابای حمید، دست کرد توی جیب اش مقداری پول به من داد دادم به حمید رفت. شب دوباره دیر به خانه آمد پایش را شست و خوابید.
صبح رفتم، دیدم همان کفش است. توی همان روزنامه کفش کهنه خودش را لای روزنامه پیچیده بود که ما متوجه نشویم که کفش نخریده است. یواشکی وقتی داشت بیرون می‌رفت کفش کهنه را که از لای روزنامه بیرون آورد، گفتم: حمید جان مادر، پول‌ها را چکار کردی؟
گفت: پول را دادم به همان دوستم که وضع مالی‌شان اصلا خوب نیست، پدرش فلج هست.
پدر حمید که حرف‌های ما را شنید، آمد و گفت: بیا با هم برویم ببینیم، شاید کاری از من بر بیاد.
حمید گفت: نه، شاید خجالت بکشند.
_ شهید حمید کارگر «فرمانده گردان حمزه سیدالشهداء» از لشکر ویژه خط شکن ۲۵ کربلا، در حین آزاد سازی مهران، در عملیات کربلای یک، به کربلا رسید.