شهید ابراهیم باقری زاده: در آرزوی شهادت بسر میرم

شهید ابراهیم باقری زاده: در آرزوی شهادت بسر میرم

معلوم بود دلش اينجا نيست. بعداز شهادت محسن، آرام و قرار نداشت. چيزي در سينه اش سنگيني مي كرد. مي گفت :«داغي كه بعد از عمليات فاو بر دلم نشست، هنوز شعله مي كشيد كه بعضي از دوستانم راه خودشان را گرفتند و رفتند.

گروه جهاد و شهادت هوران – سردار شهيد «ابراهيم باقری پور» در سال ۱۳۳۷ در كازرون به دنيا آمد. تحصيلاتش، در مدارس مجتهد، ادب و هنرستان دكتر شريعتي تا سطح ديپلم ادامه يافت. در عين حال در كنار درس و مدرسه، جهت امرار معاش و تأمين هزينه تحصيل به كارهاي مختلفي اشتغال ورزيد. با شروع جنگ تحميلي آن وجود سرا پا اشتياق، تولدي دوباره يافت و با عنوان يك بسيجي جان بر كف به ياري مردان حماسه آفرين هويزه شتافت.

وي با اندوه جان فرسايي كه از شهادت همرزمان شهيدش از جمله شهيد «احمد داوري»و شهيد «صمد نحاسي»در دل داشت، در بحراني ترين روزهاي جنگ به خيل سربداران سبز پوش سپاه پيوست و بعد از گذراندن دوره هاي مختلف آموزش، بار ديگر راهي عرصه هاي خون و آتش گرديد و از همان ابتدا مسئوليت آموزش عقيدتي لشكر ۱۹فجر را به عهده گرفت.

هر چند مسؤوليت خطير وي در پادگان آموزشي شهيد دستغيب كازرون، او را از درگيريهاي رويارو با دشمن بعثي معاف داشت اما به هر تقدير به دفعات در عرصه هاي نبرد حضوري فعال يافت و با قبول فرماندهي گردان امام رضا (ع) از لشكر ۱۹ فجر، در چندين عمليات از جمله والفجر ۸ و كربلاي ۴و۵ شركت كرده و حماسه ها آفريد، در عين حال، برنامه ريزي هاي بنيادين و سياست گذاريهاي اساسي وي در پادگان شهيد دستغيب، تغييرات شگرفي را در كيفيت آموزش به وجود آورد كه هنوز بعد از سالها، خدمات ارزندة آن شهيد گرامي زبانزد همرزمان اوست.

سردار شهيد «ابراهيم باقرزاده» سرانجام در تاريخ نوزده دي ماه ۱۳۶۵ و در مرحله دوم از عمليات كربلاي ۵ ديدار كعبه جمال را احرام خون بست و در گلستان اشك و آتش، ره به وادي سبز سلامت برد. پيكر آن عزيز كه به اشتباه به مشهد مقدس انتقال يافته بود، بعد از زيارت ضريح منّورِ ثامن الحجج حضرت رضا (ع) به كازرون انتقال يافته و طي مراسمي با شكوه تشييع و به خاك سپرده شد.

وصیت نامه شهید ابراهیم باقری زاده

بسم الله الرحمن الرحيم بنام خداوند عزیزمان و باد رود به رهبر کبیر انقلاب و قائم مقام رهبری و شهدای عزیزمان وصیتنامه خود را شروع میکنم: اشهد ان لا اله الله و اشهدان محمدا عبده و رسول و اشهد ان علی ولی الله، خدایا اینبار با دلی پاک و قلبی شکسته و دلی خسته، شروع به نوشتن وصیت نامه میکنم، امید اینکه این آخرین وصیت نامه ای باشد که مینویسم.

خدایا سالها است که در آرزوی شهادت بسر میرم و هر بار که به شهر و دیار خود میروم و چهره پدران و دران و فرزندان معصوم و حمران و خواهران شهدا می‌شوم تاب و تحمل ماندن برایم نمی ماند.

خدایا چگونه بینم این همه ایثار این است را و باز هم درخانه بمانم و کاری نداشته باشم، البته نگوئید نه ما از دنیا سیر شده ایم نه بله میدانیم جای ایشان و هدف خلقت انسان خیلی والاتر از این دنیا فانی زودگذر است.

ملت عزیز حزب الله بدانید که دفاع شما نه تنها فقط برای مظلومیت ایران است بلکه این دفاع مقدس برای بیرون آوردن همه مظلومین جهان از زیر بار مستکبرانی که میگویند فقط ما هستیم که باید حکومت کنیم.

ای است عزیز مبادا از هدف – مقدس یک قدم هم عقب روید و یا سست شوید با کمبودها باعث شود سرد شوید بقول امام است بزرگوارمان کار برای خداد لسردی ندارد. دنیای مستضعف چشم بشما دوخته و آنها همه دیدند که بندست پرتوان شمار رزمندگان، کاخ‌های شرق و غرب بلرزه افتاده و ریگان رو سیاه به التماس و در یوزگی افتاده ما راه و د هدفمان مشخص است.

مولا علی (ع) میفرماید یا باید به دشمن سازش کنیم و موافقت نامه امضاء کنیم که این همان خواسته دنیا طلبها و رفاه طلبها است و راه دوم شمشیر را برکشید «سلاح» را بردارید و بر سر دشمن خدا فرود – بیاورید و هدف بگیرد و این نه آتشی است که شما روی آنها میریزید بلکه آتش غضب خداست که بدست شما روی دشمنان خدا ریخته میشود.

امیدوارم که ملت ما همراه با امام عزیزش تا آخر همین ان سفارش مولا علی (ع) که می‌فرماید که سلاح را بگیرید و بر سر دشمن فرود آورید در نظر داشته باشد.

و اگر لازم باشد که تمام ما جوانان فدای اسلام و هدف امام بشویم ولی اسلام زنده بماند و ما نباشیم ما بسوزیم تا به دنیا نور و روشنایی بدهیم و مانند اصحاب امام حسین (ع) که تا آخرین نفر جنگیدند و شهید شدند ما هم باید تا آخر محکم و استوار باشیم و گوش به فرمان امام عزیز باشیم من حقي نمیدانم که افرادی که هنوز بیدار نشده اند و کاری بکار انقلاب و ملت خود ندارند شرم نمیکنند آپاکسانی که هنوز از صبح تا به شام فقط بفکر جمع کردن از هر طریق گران فروشی – احتکار – خون، این ملت مظلوم میکنند، کم کاری در اداره جات….

شرم نمیکنند از این طفلاتی که زیر آوار حملات دشمنان اسلام هر روز دست و پای میزنند. آیا شرم نمیکنند به آنهایی که زیر شکنجه های بحثيون دست و با میزنند. شرم نمیکنند از این همه شهدایی که هر روز پیکر پاکشان از شهرهای سراسر ایران تشیع میشوند. فردای قیامت چه جوابی به امام حسین و شهدا دارید.؟

میخواهید بدهند بیائید تا دیر نشده دست بردارید و توبه کنید و بیائید با شهدا همفکر شوید و دست بدست هم بدهید تا ریشه ظالمین از بیخ و بن بر کنیم. ولی اگر هم نیائید خدا شاهد است که چه بیائید و چه نیایید، ما پیروزیم و حق پیروز است. ولی شما خودتان را بدبخت و بیچاره میکنید و به ضرر خودتان است.

رزمنده جان برکف

ابراهیم باقری زاده