فروپاشی‌های روانی که سربازان صهیونیست در نتیجه جنگ غزه تجربه می‌کنند

فروپاشی‌های روانی که سربازان صهیونیست در نتیجه جنگ غزه تجربه می‌کنند

نویسنده: غلامعلی نسائی

رئیس بیمارستان شبا رژیم اشغالگر صهیونیست پروفسور آرنون افک گفت: «یک سال پس از شروع جنگ، در یک نظرسنجی بسیار ناراحت کننده،  تصویر بسیار تیره‌ای از وضعیت روانی مردم، نیروهای نظامی و انتظامی منتشر شد. فروپاشی روحی و روانی، اقتصادی و اجتماعی، مشکلات حاد زندگی، افزایش ۲۰ درصدی استفاده از داروهای روانی و ضد هراس، اختلال استرس پس از سانحه «شوک»، ترس و لرز با وحشت و ترس از صدای مهیب آژیر‌های پیوسته در اسرائیل، فرار مردم از خانه و خیابان به پناهاگاه‌ها، خزیدن در حاشیه خیابانريال کنار بتن‌ها و حصارها، مردم دیگر روزهای خوب را امید ندارند. و بیش از ۴۰ درصد مردم و نظامیان از حملات شدید «پانیک» رنج می‌برند. وضعیت بسیار بسیار شکننده و رنج آور و خیلی”حاد و بدی است که ” خدمات پزشکی ما کاملا در حال فروپاشی است،

پایگاه خبری هوران – آری این‌چنین است، فروپاشی روحی و روانی رژیم صهیونیست همچنان رونده است و هر روز به آن افزوده می‌شود. این تنها فروریختن آن‌ها نیست، فروپاشی نظامی و ساختار سیاسی، دعواهای درون دولتی بسیار گزنده نسبت به سگ‌هارشان «بنیامین نتایاهو» بهم ریختی نظم زندگی روز مره مردم که چشم یه آسمان دارند و گوش به فرمان آزیر خطر پرهیاهوی برای دویدن به سمت پناه‌گاه و خزیدن در فاضلاب و جوی آب از ترس موشک‌های مقاومت اسلامی روزگارشان را تیره و تار و سیاه کرده و از آن سو برای نسل‌کشی و جنایات پاک نشدنی که در غزه و لبنان مرتکب شدند که با توجه به ظلم، بی رحمی، کوذک کشی و غیرقابل تصور بودن آن‌ها برای ذهن “عادی” انسان‌ها در سراسر دنیا اصلا قابل هضم نیست.

با این حال، این جنایات، که معمولاً اثر خود را در جنگ‌های تاریخی بر روی عاملان خود می‌گذاشت، در مورد سربازان “اسرائیلی” چنین نکرد. علیرغم موارد فوق، این افراد به دلیل آن‌چه در جریان درگیری‌های غزه و لبنان تجربه کرده‌اند، به ویژه سربازان در خدمت عادی که بین ۱۸ تا ۲۰ سال سن دارند، بشدت دچار آسیب‌های روحی می‌شوند. در مجموعه ای از گزارش ها و تحقیقات منتشر شده توسط وب سایت عبری؛ “Hamkom Hakhi Ham Bhinom” «آزادترین مکان در جهنم»، نویسنده Ravital Hovel آسیب‌های روانی را که سربازان در تیپ‌های معمولی و ذخیره در معرض آن‌ها قرار می‌گیرند، برجسته می‌کند که منجر به حدود ۲۵٪ می‌شود. در همین روند او به دلایل پزشکی و روانی درخواست اخراج خود از کار را کرد که نشان دهنده “پدیده‌ای است که در حال همه‌گیرشدن است.

در یکی از آن گزارش ها به نقل از یکی از مادران سربازان اسرائیلی نقل شده که پس از گذشت بیش از یک سال از جنگ که هیچ کس نمی‌دانست به کجا می‌رود و پایان آن چگونه خواهد بود، سربازان شروع به جنگ کردند. خود را به عنوان “سیاه پوست” توصیف می کنند، که در اصطلاح نظامی به این معنی است که آنها “در تاریکی، فرسایش اخلاقی و روانی، و از دست دادن کامل انگیزه و انگیزه شده‌اند و تمایلی به ادامه آن در برابر مقاومت اسلامی ندارند.

گزارش دیگری اشاره می‌کند که سربازان عادی فکر می‌کردند که «آنچه می‌دیدند همه چیز بود… پس از گذشت سه سال از همه‌گیری کرونا و قرنطینه در مقابل نمایشگرها، ارتش به نظر آنها یک تجربه با طراوت بود.» اما ناگهان جنگ شروع شد و «صفحه‌های نمایش نسل Tiktok با صحنه‌هایی تغییر کردند که کنترل آن دشوار بود». او با اشاره به هزینه روانی جنگ ادامه می‌دهد: «مرگ سخت سربازان، از جمله کسانی که هنوز آن‎‌جا در میدان مرگ و ذلت هستند خود میدانند زندگی‌شان به پایان رسیده است و بازگشتی از میدان جنگ ندارند.

در همین زمینه، «الون» نام مستعار، مانند اکثر سربازانی که به دلیل ترس از آزار و اذیت و مجازات تا بحال مورد مصاحبه قرار گرفتند از سربازان لشکر زرهی، نقل می‌کند که پس از سه هفته درگیری مداوم در غزه، با موشک حماس فرمانده من جلوی چشمم کشته شد و سرهنگ دیگری به شدت مجروح شد. ما آن‌ها را تخلیه کردیم. مجروح با بالگرد نظامی منتقل شد و من و یک سرباز دیگر به تیم پردازش واکنش جنگ در پایگاه سد تیمان منتقل شدیم تا استحاله شده و مججد ما را ملزم به رفتن به میدان جنگ کنند که آنچه تجربه کرده بودیم، نهایت سیاهی و مرگ و مرگ و مرگ است.  ما بسیار ناچیز شده بودیم، نه تجهزات جنگی، نه روحیه جنگی، نه هدفی که ما را به سمت آن سوق دهد، خلاصه کلام که مه بدون هیچ چیز بودیم. یکی از پرسنل ذخیره به ما شلوار و ژاکت داد و به ما اجازه داد دوش بگیریم و با خانواده‌هایمان صحبت کنیم و سپس هر کدام به صورت جداگانه با افسر سلامت روان صحبت کردیم تا ترس و تاریکی را از وجود ما برهاند، اما آن‌ها «نخست وزیر و وزیر جنگ و دیگرانی که خارج از میدان نبرد هستند، نمی‌فهمند په سیاهی و تباهی در پیش گرفته اند.

پس از سه هفته متوالی به خانه برگشتم و در مراسم مرگ پدر دوستم که در جنگ کشته شده بود شرکت کردم، وقتی دوباره به غزه برگشتم، متوجه شدم که دیگر طاقت ندارم. به یکی از افسران گفتم که احساس می کنم ارتباطم با خودم با اطرافیانم قطع شده است و نمی‌توانم ادامه دهم. امروز با داروهای تجویزی تحت درمان هستم. افکاری دارم که مرا آزار می‌دهند. تشخیص داده شد که من مبتلا به اختلال روانی شدید «اختلال استرس حاد» و افسردگی هستم.

 افسردگی شدید شایع‌ترین علامت در میان سربازان و خانواده آنان است. افسردگی حاد، اضطراب، عصبی بودن، بی‌حوصلگی و عدم سازگاری در خانه در طول مرخصی است.

برادر یکی از سربازان تیپ‌های پیاده می‌گوید: «دو بار آخر که به خانه آمد، از خوابیدن در اتاقش امتناع کرد، در خوردن غذا مشکل داشت و از نظر روحی و روانی بسیار مشکل داشت. از هر سه سرباز، یک سرباز در اولین دوره میانی جنگ با یک افسر بهداشت روان ملاقات کرده است و «از آن زمان، این تعداد همچنان رو به رشد و افزایش بوده است». که رژیم اشغالگر پنهان می‌کند، با استثمار مستمر سربازان عادی” همه آن‌ها عصبانی هستند.

در پایان اینکه هزاران سرباز صهیونیست تحت درمان روانی قرار می‌گیرند: ضربه روحی، اختلالات، و اقدام به خودکشی انده تاریک رزیم اشغالگر است که آن‌ها را به سمت نابودی سوق می‌دهد.

«حداقل ۶ سربازی که برای مدت طولانی در غزه و لبنان جنگیدند به زندگی خود پایان دادند و این فقط یک عدد جزئی است، زیرا ارتش اسرائیل از انتشار تعداد کامل جنگجویان خودکشی یا اقدام به خودکشی خودداری می‌کند.

«یک افسر رزمی جوان در منطقه جنگی غزه در مقابل چشمان تعدادی از زیردستانش به زندگی خود پایان داد، اتفاقی که هنوز در یگان طنین‌انداز است».

بر اساس داده های رسمی وزارت جنگ که در ماه گذشته به روز شد، بیش از ۱۲۰۰۰ سرباز مجروح از آغاز جنگ به عنوان معلول پذیرفته شده اند. سال گذشته هر ماه حدود ۱۰۰۰ مجروح جدید دریافت می شود، در حالی که برآوردهای مقامات ارشد رژیم صهیونیستی در اداره توانبخشی می گوید که تا پایان سال آینده تعداد معلولان جنگی به ۲۰۰۰۰ نفر خواهد رسید.

فروپاشی‌های روانی سربازان صهیونیست در نتیجه جنگ غزه از هفتم اکتبر آغاز شده است و آن‌ها خود دریافته‌اند که در سیاه چاله‌ای سوق داده شده‌اند که پایانی ندارد.