گواهی خون در برابر کلمهی پیمان؛ جنایت اسرائیل با مهر آمریکا در صلح غزه
در غزه، آتش هنوز از زیر خاکستر پیمان شرمالشیخ زبانه میکشد. حماس پیمان را چون سوگند نگه داشت، اما رژیم صهیونیستی آن را با خون کودکان امضا کرد؛ و آمریکا، از دور، شعلهها را با لبخندی سرد نظاره میکند.
پایگاه خبری هوران – در سرزمین زیتون و زخم، هنوز جوهر پیمان شرمالشیخ خشک نشده بود که تانکهای دشمن، امضای خون بر خاک زدند. حماس، در میانهی محاصره و زخم، عهد خویش را چون قرآن در دل نگاه داشت. امّا اشغالگر، که جز خیانت نمیشناسد، پیمان را به سنگر فریب بدل کرد و بر بندهایش با توپ و تفنگ تاخت.
از نخستین روزِ آتشبس، صدای انفجارها پاسخ هر بند توافق بود. ۴۶ شهید و ۱۳۲ زخمی، آمار نبودند؛ فصل تازهای از کتاب جنایت بودند. در میان آنان، خانوادهی «ابو شعبان» هفت کودک و دو زن به افسانهی خاک سپرده شدند؛ گویی خداوند به ستارگان فرمان داد تا در آسمان غزه سیاهپوش شوند.
رژیم صهیونیستی، زیر پرچم آمریکا و در سایهی سکوت جهان، «خط زرد» را به خون بدل کرد. توپخانهاش هنوز از ۶۰۰ متر تا عمق هزار و پانصد متری پیش میرود، چون ماری آهنین که زمین را میبلعد. هواپیماهای بیسرنشین، چشمهای شیطاناند که خواب کودکان را میدزدند.
از وعدهی نان و دارو تنها دوده مانده است. گوشت و مرغ و تخممرغ، به جرم فلسطینی بودن، از مرزها بازماندهاند. سوخت بهجای شعلهی زندگی، شعلهی احتضار شده است. بیمارستانها خاموش، چاهها بیجان، و نوزادان در گهوارههای بیبرق، آخرین نفسها را به خدا میسپارند.
در بیابان سیاست، صهیونیستها حتی از مردگان نیز انتقام میگیرند. ۱۵۰ پیکر بازگشته، نه از جبهه، بلکه از شکنجهگاههای مرگ؛ دستان بسته، چشمان بسته، و لبهای پاره از فریادهایی که شنیده نشد. گویی هر جسد، سندی است از سقوط انسانیت در محکمهی تاریخ.
با این همه، حماس هنوز ایستاده است؛ در سنگر ایمان و اراده. آنان پیمان را نگاه داشتند نه از ضعف، بلکه از قدرت اخلاقی ملتی که به آیهی مقاومت ایمان دارد. و این دشمن است که از خوف حقیقت، دروغ را سپر کرده است.
حماس بار دیگر فریاد زد: «ما بر عهد ماندیم، و آنان بر خون.»
اکنون چشمها به آسمان قاهره و دوحه و آنکاراست؛ اما فراتر از همه، به وجدان جهانی که شاید هنوز جرأت کند، در برابر هیولای صهیونیسم، واژهی عدالت را بر زبان آورد.