نبرد قطرهها در غزه؛ تشنگی و بیماری در سایه محاصره و بمباران
در غزه هر جرعه آب بهای بقاست؛ سرزمینی که زیر بمباران و محاصره اسرائیل، با تشنگی و بیماریهای همهگیر دستوپنجه نرم میکند و فریاد کمکش در میان بیتفاوتی جهان گم شده است.
نویسنده: م – نسائی
پایگاه خبری هوران – در غزه، جایی که هر جرعه آب به بهای جان خریده میشود، آسمان پر از دود و خاکستر است و زمین، لبریز از عطش و بیماری. اینجا تشنگی، نه یک حس ساده که زنجیری است بر گردن زندگی؛ زنجیری ساخته از محاصره، بمباران و وعدههای شکسته جهانیان.
محمود ایوب، پدری با دو فرزند خردسال، بار اندوه و وسایل اندک خود را به دوش کشیده و از محلهای ویران به محلهای دیگر میگریزد، اما هیچ نقطهای در این سرزمین تشنه امن نیست. از شیخ رضوان تا صبرا، هر جا که میرود، یا آب خشکیده است یا مرگ بر در میکوبد. گاهی تنها امیدش چاه آبی است که صاحبش پیش از فرار، آن را به همسایگان سپرده بود؛ اما با کوچ اجباری او، زندگی هم از آن محله کوچ میکند.
در کوچههایی که موشکها سقف خانهها را شکافتهاند و کامیونهای آب دیگر بازنمیگردند، مردم با دبههای خالی صف میکشند؛ در انتظار قطرههایی که از کرامت انسانی سخن میگویند و هر لحظه ممکن است به رویایشان بدل شود. قیمت هر ۱۶ لیتر آب از پنج شِکِل گذشته، و بسیاری ناچارند آب شور را با اندک آب شیرین آمیخته و با همان آشامیدن را تجربه کنند؛ جرعههایی که بوی دریا میدهد و طعم تلخ بقا.
محاصره و بمباران اسرائیل، زیر حمایت آشکار قدرتهای غربی، آب را به سلاحی خاموش بدل کرده است؛ سلاحی که کودکان را با تب و بیماری میگیرد و پدران را به صفهای بیپایان تشنگی میکشاند. بیش از هفتاد درصد تأسیسات آب شیرینکن نابود شده و شبکههای فاضلاب شکافتهاند تا بیماری در کوچهها جاری شود.
اما در دل این ویرانی، غزه هنوز زنده است. ندای زندگیاش از هر قطره آب میجوشد و از جهانیان میخواهد که پیش از مرگ کامل این سرزمین، زنجیر محاصره را بگسلند. در این نبرد نابرابر، تشنگی، روایتی از ایستادگی میشود؛ مقاومتی که از دل عطش و رنج، امید را زنده نگاه میدارد.