خون کودکان غزه؛ سند رسوایی دولتهای عربی و غربی
نویسنده: غلامعلی نسائی
غزه: زخمی که نمیبخشَد و نمیفراموشد، غزه فریاد میزند: ما فراموش نخواهیم کرد، ما نخواهیم بخشید.
غزه امروز تنها یک جغرافیا نیست؛ زخمی است بر وجدان بشری جهانیان، ندایی است که فریاد میزند: ما نمیبخشیم، ما فراموش نمیکنیم. استمرار نسلکشی در این سرزمین محاصرهشده نه فقط محکومیت رژیم غاصب و جعلی اسرائیل، که آزمون صداقت اعراب و تمام قدرتهای جهانی است؛ آزمونی که تا این لحظه همه در آن مردود شدهاند.
پایگاه خبری هوران – تداوم نسلکشی در این نوار کوچک اما سترگ، دیگر برای هیچ وجدان بیداری پذیرفتنی نیست. نه برای ملتهای عرب که تاریخشان با فلسطین گره خورده، نه برای ترکیه و دیگر اعرابی که سالها در شعار و عمل از این مسأله دم زدهاند.
تنها ایران است که پایدار به مردم فلسطین جان بخشیده و جاریست، اما دیگر مدعیان، یکی دست در دست اسرائیل تجارت میکند، دیگری به نام امنیت خویش منافع دشمن را پاسداری مینماید و «پیروزی»های موهوم را جشن میگیرد.
چنین است که شبحی از تاریکی، همچون مهی خفقانآور، بر جهان گسترده شده است. و حقیقت این است: اگر امروز نجاتی نباشد، فردا نیز هیچ نجاتی جز در آزادی غزه متصوّر نخواهد بود.
بهای وحشتناک غزه از مرز تصور گذشته است: بمبارانهای پیدرپی، قتلعامهای هولناک، گرسنگی و تشنگی، بیماری و محاصره. ما همگی بدهکار صبر و ایستادگی این مردمیم؛اما تشکیلات خودگردان فلسطین که گاه با عقبنشینی و اولویت دادن به امنیت خویش، بر زخمهای ملتشان افزودهاند.
آنان ملتیاند که تا خویشتن را نیابند و به رسالت تاریخی خود آگاه نشوند، «ملت» نخواهند شد. اما همین غزه، پیام مظلومیت و مقاومت را به جهان رساند و در همان لحظه به نماد یک ملت بدل گشت.
با این همه، چه شرمآور است که برخی، قهرمانیهای غزه را شکست مینامند! این لکهی ننگ نه تنها بر پیشانی امروز ما، بلکه بر آیندهی فرزندانمان نیز سایه خواهد انداخت. و در این میان، بازیگر سهکارتهی سیاست و جنایت دونالد ترامپ، همچنان نقش خود را ایفا میکند: جنگ ایران و اسرائیل را تنظیم میکند، اما در برابر جنایتی که در غزه جریان دارد، بیاعتنا. حقیقت آن است که او و قدرتهای غربی هر دو با وتوهای مکرر و سکوتهای خائنانه، شریک مستقیم خون کودکان غزهاند؛ همانانی که در ظاهر با الفاظ شرمآور محکوم میکنند، اما در عمل، کشتار را تأیید و تشویق مینمایند.
شرم بر ما، که تشکیلات خودگردان فلسطین، مصر و بیشتر دولتهای بانفوذ عربی، هر یک به سهم خویش، بار خیانت را بر دوش کشیدند. برخی آشکارا در کنار اسرائیل ایستادند و برخی دیگر با سکوت و بیعملی، بر آتش جنایت دمیدند. حتی کمترین واکنش ـ بستن درهای تجارت و توقف روند عادیسازی ـ نیز از آنان دیده نشد. این، شرمی تاریخی است که بر پیشانی منطقه حک شده و بر نسلها باقی خواهد ماند.
رژیم خبیث و جعلی صهیونیستی، گام به گام، جنایت را آزمود و به مرزهایی فراتر از نازیها رسید. امروز دیگر نه فقط دشمنانش، بلکه برای کل بشریت هیولایی بیمهار است؛ خطری که چونان سایهای سنگین، جهان را فرا گرفته.
غزه امروز مرز میان حقیقت و سنگ محک عدالت است. یقین بدانید: اگر امروز نه، فردا؛ اگر در این سرزمین نه، در جای دیگری از جهان؛ بدون نجات غزه، هیچ نجاتی در کار نخواهد بود.
چند کلمه از نتانیاهوی وحشی که به درستی اینگونه اعتراف میکند؛
ما قبلا همگی آواره و سرگردان بودیم، نه سرپناهی داشتیم نه سرزمینی که در آن خانهای بسازیم.
دنیا از ما یهودیان متنفر است، در قرون وسطی میگفتند: ما بیماریهای طاعون را گسترش میدهیم.ما طاعونی بیش نیستیم، آلمانیها میگفتند: چاههای اب را مسموم میکنیم. ما همه بی وطن بودیم، آواره و دربدر، بی سرزمین، حقیر و ناچیز، تا اینکه آمدیم و سرزمین فلسطین را اشغال کردیم…