کربلای غزه؛ جایی که خبرنگاران، اسطورههای حقیقت شدند
نویسنده: غلامعلی نسائی
ترور سازمانیافته خبرنگاران در غزه بار دیگر جهان را در شوک فرو برد. ارتش صهیونیستی با هدف قرار دادن «محمد سلامه» تصویربردار شبکه الجزیره و چند خبرنگار دیگر، موجی از محکومیتهای جهانی را برانگیخت. جامعه جهانی این اقدام را مصداق بارز جنایت جنگی و تلاش آشکار برای خاموش کردن صدای حقیقت دانست،
پایگاه خبری هوران – در دل غزه، جایی که آسمان هر روز رنگ خون به خود میگیرد، دوربینهای خبرنگاران آخرین پناهگاه حقیقتاند. آنها با دستانی لرزان اما ایمانی استوار، مرگ کودکان و ویرانی خانهها را روایت میکنند. ارتش اشغالگر صهیونیستی بهخوبی میداند که تصویر، از هر موشک و بمبی برندهتر است؛ تصویری که میتواند وجدانهای خفته جهان را بیدار کند.
ترور «محمد سلامه» و دهها خبرنگار دیگر، نه فقط حذف فیزیکی افراد، بلکه حملهای روانی و سازمانیافته به حافظۀ جمعی بشر است. اسرائیل میکوشد با این قتلها، سازوکار شناختی انسانها را مختل کند؛ چون میداند تکرار روایتهای خون و اشک، میتواند نظام ادراکی جهانی را علیه او بسیج نماید. این همان چیزی است که در روانشناسی ارتباطات از آن به عنوان *مهندسی سکوت* یاد میشود: حذف منبع پیام برای انکار واقعیت.
اما در پس این تاریکی، جلوهای حماسی میدرخشد. خبرنگاری که آخرین نفسش را با فشار دکمه ضبط تلفیق میکند، دیگر یک گزارشگر ساده نیست؛ او به مقام «راوی خون» ارتقا مییابد. در روانشناسی مقاومت، چنین صحنههایی نه موجب خاموشی، بلکه محرکی برای بازتولید انگیزه جمعیاند. هر قطره خون خبرنگار شهید، در حافظه تاریخی ملتها به «نماد» تبدیل میشود؛ نمادی که در ناخودآگاه جمعی، معنای ایستادگی و افشاگری را بازتولید میکند.
الجزیره وقتی اعلام میکند که غزه خونینترین میدان تاریخ خبرنگاران است، در حقیقت یک پیام روانی به جهان مخابره میکند: اینجا میدان کربلای رسانهای است، جایی که حقیقت با خون نوشته میشود. ترور خبرنگاران، نه پایان خبر، بلکه آغاز «اسطوره مقاومت رسانه» است.
صهیونیسم با هر ترور، تصور میکند صفحهای از تاریخ را پاک کرده است، اما روان انسانها برعکس عمل میکند؛ فقدان، تبدیل به حضور میشود. سکوت اجباری خبرنگاران شهید، پژواکی بلندتر از هر فریاد را در جان مردم جهان میکارد. این همان *پارادوکس روانی سرکوب* است: تلاش برای خاموشی، تبدیل به شعلهای فراگیرتر.
امروز، روان مردم غزه و حتی وجدان جهانی، خبرنگاران را نه بهعنوان قربانی، بلکه بهعنوان «سربازان بیسلاح حقیقت» میبیند. آنها با شهادت خود نشان دادند که جنگ فقط در میدان نظامی رخ نمیدهد؛ جنگی پنهان در عرصه ادراک و روایت جریان دارد. و در این میدان، خون بر جوهر غلبه میکند.
پس، آنچه در غزه جاری است تنها جنگی علیه یک ملت نیست؛ بلکه نبردی برای کنترل حافظه تاریخی بشر است. اسرائیل میخواهد روایت را بمیراند، اما خون خبرنگاران نشان داد که حقیقت، هرچند زخمی و محاصرهشده، شکستناپذیر است.