از ویرانه‌های غزه، نهال مقاومت جوانه زد و دیوارهای ستم را فرو ریخت

از ویرانه‌های غزه، نهال مقاومت جوانه زد و دیوارهای ستم را فرو ریخت

نویسنده: غلامعلی نسائی

در ششصد و هفتاد و سومین روز آتش و خون، غزه هنوز ایستاده است؛ شهری که هر آجرش با خون شهیدان رنگ گرفته و هر کوچه‌اش فریاد آزادی سر می‌دهد.

پایگاه خبری هوران – در روز ششصد و هفتاد و سومِ زخم، آسمان غزه هنوز زیر باران آتش می‌سوزد. این‌جا، جایی که هر سحرگاه به بهای جان کودکی روشن می‌شود، اشغالگران رژیم خبیث صهیونیستی، با دستان آلوده به زر و زَر آمریکایی، رودی از خون در کوچه‌های تنگ و خانه‌های ویران جاری کرده‌اند. سکوت مرگبار مجامع بین‌المللی، و بی‌اعتنایی سرد دولت‌های عربی، همانند پرده‌ای چرکین، بر روی این صحنه‌ی جنایت کشیده شده است.

توپخانه‌ی دشمن، مانند اژدهایی گرسنه، به جان پناهگاه‌ها می‌افتد و هواپیماهایش همچون جغدهای شوم آهنین، بر سر مردمان آواره فرود می‌آیند. آن‌جا که نان باید تقسیم شود، گلوله سهم می‌شود؛ و جایی که دستِ یاری باید پیش برود، دستان مرگ از آستین قدرت‌های جهان بیرون می‌جهد.

صبح امروز، غرب خان‌یونس به شهادت زنی بوسه زد که خونش دیوارهای دادگاه شریعت را رنگین کرد. در شمال رفح، صف گرسنگان، به دست سربازانی که پرچم ستاره‌ی داوود را برافراشته‌اند، با تیر باران شد؛ سربازانی که در سایه‌ی حمایت واشنگتن و پشت‌گرمی زرادخانه‌های غرب، از انسانیت عبور کرده‌اند.

در کوچه‌های غزه، کودکان با پاهای برهنه از میان ویرانه‌ها می‌دوند، اما مرگ، از آسمان و زمین، به دنبالشان است. سمیر یازده ساله، با چشمانی پر از وحشت، در زیر سقف خانه‌اش که فرو ریخت، به آغوش خاک افتاد؛ زخمش چنان عمیق است که حتی پزشکی هم جرأت گفتن «امید» ندارد.

آمار، تنها اعداد بی‌جان نیست؛ هر رقم، یک نام است، یک چهره، یک رویا. شصت و یک هزار شهید، صد و پنجاه و دو هزار زخمی، ده‌ها هزار مفقود، و کودکان بی‌نامی که نه در مدرسه که در گورهای دسته‌جمعی شمارش می‌شوند. بیش از دو میلیون آواره، زیر سقف آسمانی که هر لحظه ممکن است بر سرشان آوار شود.

بیش از پانزده هزار بار، غزه به قتلگاه بدل شده است؛ خانواده‌هایی که در یک چشم بر هم زدن، از شناسنامه‌ها حذف می‌شوند. مدارس و مساجد، همانند شاخه‌های خشکیده‌ی باغی که آتش‌سوزی بر آن گذشته، یکی‌یکی فرو می‌ریزند.

این‌جا، در نوار غزه، زندگی به مرگ تبعید شده است؛ و جهان، با چشمانی بسته و دستانی آلوده، بر فراز این ویرانه‌ها ایستاده است. جنایتی که نه تنها به نام رزیم جنایتکار صهیونیستی، که با امضای سکوت جهان و مهر حمایت آمریکای کودک کش حک شده است.