ترور کودکان؛ مُهرِ ننگین آمریکا بر پیشانیِ رژیم کودککش صهیونیست
نویسنده: غلامعلی نسائی
و روزی، سپیدهای خواهد دمید که پرچم پیروزی در دست همان نسل، در آسمان عدالت خواهد درخشید؛ نه از خاک، که از افلاک.
پایگاه خبری هوران – در این قاب خونچک، شش ستارهی نارس به خاموشی گراییدهاند؛ شش فرشتهی معصوم با لبخندهایی ناتمام، که قربانی ددمنشی دیرینهی رژیمی شدند که از بوی خونِ کودک، زنده میماند و از اشک مادر، ارتزاق میکند.
اینان نه جنگاور بودند و نه سربازی بر سنگر؛ کودکانی بودند در آستانهی رویا، در ایوانِ خانهای که مأمن بازی بود، نه میدان نبرد. و آنگاه که آتش موشکها، با مهر آمریکا و به دستان رژیم سفاک صهیونیستی فرود آمد، بازیشان نیمهکاره ماند و خوابشان، ابدی.
بر تن یکی پیراهن خواب است، بر دیگری رد سرخی خشکشدهای از عروسک و خون. چشمهایشان در بهتی ابدی است؛ از جهانی که بیرحمی را قانون کرده و عدالت را در زنجیر. هرکدام، روایتیاند از برگهای درناکترین فصل تاریخ؛ فصلی با نام «جنایت بیمرزِ غرب؛ با امضای آمریکا و چنگال سگ نیابتیاش، رژیم اشغالگر صهیونیست».
کودکان ایرانی، در خانهی خود، در آغوش وطن، هدف تروری شدند که امروز نامش «دفاع مشروع» است و فردا، ننگ ابدیِ بشریت خواهد بود. تروری با دستورالعملی آمریکایی و چکمههایی اسرائیلی؛ و دنیایی که هنوز هم بر بیگناهی قاتلان مُهر سکوت میزند.
و با این همه، این خاک فراموشکار نیست. خون شش کودک، به شش رود جاری بدل خواهد شد؛ رودهایی که در بستر تاریخ فریاد خواهند کشید و دیوارهای کاخهای ظلم را فرو خواهند ریخت. فریادشان در گلوی ما میپیچد؛ گامهای ما پژواک قدمهای ناتمام آنهاست.
و روزی، سپیدهای خواهد دمید که پرچم پیروزی در دست همان نسل، در آسمان عدالت خواهد درخشید؛ نه از خاک، که از افلاک.
فرشتگان کوچک، آسوده بخوابید… ما بیدار ماندهایم.
بیوگرافی کودکان شهید:
شهید علی ساداتی ارمکی (۴ ساله)، به همراه پدر و مادر دانشمندش، دکتر مصطفی ساداتی ارمکی و همسرش، در فاجعهی موشکی صهیونیستها در تهران، آسمانی شد.
شهید مهراد خیری (۵ ساله)، همراه با مادرش زهرا عبادی، مددکار زندان اوین، در آغوش خانهی خویش به دیدار حق شتافت.
شهید محمدعلی بهمنآبادی، به همراه خانوادهاش، در شب خونین تهران، به قافلهی شهدا پیوست.
شهید هیدا زینلی، کودک بیگناهی که همراه با پدرش علیرضا و مادرش آیماه، در اولین شب حملات، آماج کینهی دشمن شد.
شهید رایان قاسمیان (۲ ماهه)، نوزادی که هنوز نام را کامل نیاموخته بود، با مادر پزشکش در خانهی خویش به خاک و خون غلطید.
شهیده فاطمه ذاکریان امیری (۷ ماهه)، شهیده فاطمه ذاکریان امیری (۵ ساله)، شهیده معلم زینب نبیزاده (مادر خانواده، متولد ۱۳۷۳) و شهید محمدرضا ذاکریان امیری (متولد ۱۳۷۰)، جوان نخبهای که با تمام خانوادهاش به جمع شهدای مظلوم پیوستند.
این واقعه، کربلایی دیگر بود؛ و شش کودک، ششتن عاشورایی.
جهانِ کور، هنوز هم نمیبیند… اما تاریخ، فراموش نخواهد کرد