صهیونیست خونخوار، در آتش انتقام ایران خواهد سوخت!
نویسنده: غلامعلی نسائی
در همان لحظه، از فراز کوههای زاگرس تا کرانههای خلیج فارس، فریادِ یکپارچهی ملت ایران به گوش رسید: صهیونیستِ کودککش، در آتش خشم ما خواهد سوخت! گویی زمین به لرزه درآمده، گویی خود تاریخ از خواب بیدار شده و شمشیر انتقام را از نیام ملت ایران بیرون کشیده است.
پایگاه خبری هوران – خورشید که بر فراز آسمان ایران ایستاد، سایههای بلند جنایت را بر زمین کشید. خاکریزهای زمان، زخمهای تازه بر پیکر ملتی نشاند که هرگز زانو نزده است. رژیم پلید صهیونیست، با دستان آلوده به خون کودکان، و با پشتیبانی اهریمنِ پیرِ آمریکا، آتش به خانههای بیدفاع زد. اما ایران، این سرزمین ققنوسها، از خاکستر خویش برمیخیزد؛ با هر قطره خون شهیدانش، تپش زندگی را به رگهای تاریخ تزریق میکند.
«ایران از پای نمی افتد، می تپد و چون ققنوس از خاکستر خود بر می خیزد.»
شب بود. شهر در خوابی آغشته به آرامش فرو رفته بود که ناگهان غرش موشکها، آسمان را شکافت. صدای انفجار، پنجرههای خانهها را به لرزه درآورد و خاکستر دود، نفسهای پاک را در سینه حبس کرد. زیر آوار، پیکر کوچکی له شده بود؛ کودکی که هنوز گرمای خواب در رگهایش جاری بود. مادرش، با دستانی لرزان، تکههای بدنش را جمع میکرد؛ گویی میخواست دوباره از خون او، زندگی را ببافد. اما ققنوس ایران، حتی در سوگ نیز زنده است.
این نخستین بار نبود که شیاطین، فرزندان این خاک را به خاک میکشیدند. یادش به خیر، روزهای دفاع مقدس؛ وقتی که جهانِ استکبار، صدامِ خونآشام را به جان ایران انداخت. هشت سال، مردان و زنان این سرزمین، با مشتهای گرهکرده و ایمانی آهنین، در برابر توپ و تانک و بمبهای شیمیایی ایستادند. آنها باور داشتند که حق همیشه پیروز است. و شد. ایران ایستاد و دشمن، ذلیلانه به تاریکی تاریخ پناه برد.
اما امروز، دشمنی دیگر، با نقابِ تزویر، از خاک فلسطین تا کرانههای خلیج فارس، کودکان را هدف میگیرد. هر گلولهای که بر پیکر بیگناهی فرود میآید، شعلههای خشم ملتی را بلندتر میکند.
آمریکا و اسرائیل گمان کردهاند که با ترور و وحشت، ایران را به زانو درخواهند آورد. اما آنها تاریخ ما را نخواندهاند. ایران از پای نمیافتد؛ میتپد. مثل قلبِ مادری که بر جنازه فرزندش میگرید، اما هرگز تسلیم نمیشود.
در دل این شب سیاه، مردمی بیدارند. جوانانی که نام شهیدان دفاع مقدس را بر لب دارند، مشعلِ راهشان را روشن نگه داشتهاند. آنها میدانند که ققنوس، هر بار با سوختن، باشکوهتر از قبل متولد میشود. امروز نیز ایران، با تمام زخمهایش، قد راست کرده است. از خونِ شهدا، درختان مقاومت میرویند و از اشکهای مادران، رودهای امید جاری میشود.
دشمن بداند: این ملت، زیر بار زور نمیرود. اگر آسمان را آتش ببارانند، زمین، فرزندانش را در آغوش میگیرد. اگر شبهایمان را به خون بکشند، صبحهایمان سرختر طلوع میکنند. ایران، ققنوسِ تاریخ است و هر بار، از خاکستر خویش، با شکوهی حماسی برمیخیزد. ما زندهایم، حتی اگر جهان به پیکرمان زخم زده باشد.
سپاه قدس، مانند موجی خروشان، آمادهی طوفانی سهمگین است. موشکهای بالستیک با نام شهدا نشانهگیری شده و پهپادهای کماندار، چون عقابهای تیزپرواز، در آسمان میخرامند تا آتش در قلب تلاویو، این بار، دیگر زمانِ انتقام فرا رسیده و این بار، آتش خشم ایران، تمامی وجود رژیم صهیونیستی را در کام خود فرو خواهد برد!